متخصص اورولوژی
جراحی ترمیمی اورولوژیک به معنای جراحی مجدد جراحی ، بازآفرینی یا ترمیم مجاری ادرار است. بازسازی اغلب در بیمارانی که از ناحیه مجاری ادراری آسیب دیده اند ، معمولاً به دلیل ضربه ، مورد نیاز است. با این حال ، سایر موارد مانند درمان های سرطان ، عوارض ناشی از جراحی های دیگر ، ناهنجاری های مادرزادی و عفونت ها می توانند منجر به ضرورت جراحی ترمیمی ارولوژی شوند. ییل اورولوژی متعهد است که از درک کامل مشکل شما ، ارائه تمام گزینه های موجود تا انجام جراحی ترمیمی ، به شما کمک کند.
ما با شما و سایر ارائه دهندگان خدمات بهداشتی همکاری خواهیم کرد تا اطمینان حاصل کنیم که از بالاترین کیفیت مراقبت برخوردار هستید. درمانهای نوآورانه اصلی ترین مورد جراحی ترمیمی ، به دست آوردن بافتهای کاملاً زنده از مکانهای دستگاه ادراری در بدن برای کمک به بازسازی مجاری ادراری است. در حالی که بهتر است از بافتهای خود بیمار (بافتهای اتولوگ) برداشت شده از مناطق دیگر برای کمک به بازسازی مجاری ادراری استفاده شود
، تحقیقات در حال انجام است تا نیاز به بافتهای اتولوگ را برطرف کند.
در حالی که در حال حاضر هیچ محصول بازسازی شده آزمایشگاهی تجاری در دسترس نیست که بتواند مورد استفاده قرار گیرد ، محققان در این زمینه به کار مهندسی بافت ادامه می دهند تا یک جایگزین ایده آل برای بافتهای اتولوگ کشف کنند.
جراحی ترمیمی و تروما توضیح داده شده دستگاه ادراری از دستگاه ادراری "فوقانی" تشکیل شده است که شامل لگن کلیه و حالب است. دستگاه ادراری "تحتانی" شامل مثانه و مجرای ادرار است. انسداد لگن کلیه در اثر بازسازی ، پیلوپلاستی نامیده می شود
و از بین همه روش های ترمیمی ارولوژی ، پیلوپلاستی یکی از پیچیده ترین موارد است. آسیب و انسداد مجاری ادراری ، بسته به محل ، ممکن است ساده یا پیچیده باشد و برای جایگزینی از دست دادن بافت حالب ، به بافت اضافی از روده یا مثانه نیاز باشد. بازسازی مثانه معمولاً روی مثانه ای انجام می شود
که نمی تواند حجم کافی ادرار را نگه دارد (یا فشار بیش از حد زیادی دارد). مثانه معمولاً به دلیل وجود مثانه نوروژنیک نیاز به بازسازی دارد (به بخش مثانه نوروژنیک مراجعه کنید). مثانه ها معمولاً با بافت روده اتولوگ بازسازی می شوند. در مواقعی که مثانه قابل بازسازی نباشد ، یا نیاز به برداشتن آن باشد ، باید ادرار (از کلیه ها از طریق حالب وارد می شود) از طریق 3 روش بازسازی از بدن خارج شود: 1. بخشی از روده به عنوان مجرای انتقال ادرار به پوست شکم ، در نتیجه ایجاد استوما و نیاز به پوشیدن کیسه ؛ 2. بخشی از روده به یک "مثانه کروی" کروی بازسازی می شود تا ادرار را متصل کند و سپس به مجرای ادرار متصل شود
(بیمار ادرار را در کیسه نگه می دارد تا زمانی که بیمار ادرار را از کیسه ادرار کند - بدون کیسه مورد نیاز است) یا پوست (بیمار ادرار را در کیسه نگه می دارد و به طور متناوب کیسه را با لوله لاستیکی کاتتریز می کند - نیازی به کیسه نیست). آسیب های مجرای ادرار ، که تقریبا همیشه فقط در مردان به دلیل طول مجرای ادرار رخ می دهد ، منجر به انسداد مجرای ادرار می شود. علل دیگر انسداد مجرای ادرار ، علاوه بر آسیب ، عفونت های دستگاه ادراری است.
یک بار دیگر ، حتی با گرفتگی مجرای ادرار در اثر عفونت ها ، تقریباً فقط مردان هستند که دچار گرفتگی مجرای ادرار از طریق عفونت می شوند ، زیرا بسیار نادر است که خانم ها دچار تنگی مجرای ادرار شوند. مدیریت این آسیب ها می تواند پیچیده باشد و به موارد خاص و تخصص جراح بستگی دارد. آناتومی تنگی مجرای ادرار (یعنی طول و محل قرارگیری آن) باید کاملاً بررسی شود
و یک برنامه درمانی مناسب تهیه شود. درمان ها می توانند شامل برداشتن بخشی از مجرای ادراری منقبض شده و اتصال مجدد مجرای ادرار یا جایگزینی قسمت کوچکی از مجرای ادرار با بافت از ناحیه دیگری از بدن باشند. عواملی که بر این تصمیم تأثیر می گذارند شامل طول و محل دقیق سختگیری ها هستند.
