افزایش قطر آلت تناسلی همه چیزی که باید بدانید

در این مقاله می خوانید : 

1. ۱ اقدامات اولیه در فرد با ناراحتی کوچکی آلت :
2. ۲ بهترین دارو جهت افزایش حجم آلت تناسلی :
3. ۳ آیا استفاده از دستگاه کشنده یا پمپ یا وکیوم در افزایش حجم آلت تناسلی مؤثر است ؟
4. ۴ در چه مواردی نیاز به عمل جراحی افزایش قطر آلت تناسلی است ؟
5. ۵ بهترین روش بزرگ کردن قطر آلت تناسلی ؟
6. ۶ تزریق چربی جهت افزایش قطر آلت تناسلی :
7. ۷ تزریق ژل داخل آلت تناسلی مردان :
8. ۸ مقایسه تاثیر تزریق ژل با چربی جهت افزایش قطر آلت تناسلی :
9. ۹ چند جلسه تزریق چربی جهت افزایش قطر آلت تناسلی لازم است ؟
10. ۱۰ مراقبتهای بعد از تزریق چربی داخل آلت تناسلی چیست ؟

 

بسیاری از مردان امروزه مراجعه میکنند و از حجم و طول آلت تناسلی خود شکایت دارند و خواستار افزایش قطر آلت تناسلی هستند در حالیکه در اکثر موارد مشکلی وجود ندارد و این احساس ناخوشایند فرد از طول آلت خودش هست که باعث بروز این ناراحتی میشود .مردانی که از طول آلت تناسلی خود ناراحت هستند قبل از هزینه کردن برای داروها و ابزار گران و بی فایده حتما با پزشک متخصص اورولوژی یا فوق تخصص اورولوژی مشورت نمایند تا در خصوص درمان لازم تصمیم گیری شود .

اقدامات اولیه در فرد با ناراحتی کوچکی آلت :

کاهش وزن : وزن زیاد باعث کوتاه و کوچک بنظر رسیدن آلت تناسلی میشود . توصیه به رژیم غذایی و ورزش و کاهش وزن روش مؤثری است .
تحریک و پیش نوازی پیش از دخول : روش خوب و مؤثر در تحریک همسر است و در بسیاری موارد نیاز به عمل جراحی را از بین می برد .
از بین بردن موهای زاِید ناحیه عانه و شرمگاهی که باعث ایجاد حس بهتر در رابطه میشود .
روشهای افزایش اعتماد به نفس : ورزش و مشاوره روانشناسی اثر مطلوب در افزایش اعتماد به نفس دارد .
بهترین دارو جهت افزایش حجم آلت تناسلی :
هیچ دارو یا پماد که بتواند بصورت دائمی یا حتی کوتاه اثر تأثیری در افزایش حجم آلت تناسلی داشته باشد ، وجود ندارد . جدیداً روی روغن خراطین تبلیغات زیادی میشود که هیچ تأثیری در عمل نداشته و کاملاً بی فایده است .

آیا استفاده از دستگاه کشنده یا پمپ یا وکیوم در افزایش حجم آلت تناسلی مؤثر است ؟
استفاده از این ابزار که چه بصورت پمپ مکش یا وکیوم باشد چه دستگاه لارجرباکس علاوه بر اینکه هیچ تأثیری در افزایش حجم یا طول آلت تناسلی ندارد ، ایجاد عوارض خطرناکی در آلت تناسلی مثل کجی آلت تناسلی و یا پلاک پیرونی و کاهش حس آلت تناسلی ایجاد میکند .بنابراین اصلاً توصیه نمیشود .

 

 

در چه مواردی نیاز به عمل جراحی افزایش قطر آلت تناسلی است ؟
اگر فردی در رابطه جنسی با همسر یا پارتنر خود دچار مشکل شود و باعث اختلال در رابطه جنسی شود میتواند با مشاوره با فوق تخصص اورولوژی یا متخصص کلیه و مجاری ادراری عمل افزایش قطر آلت تناسلی را انجام دهد .البته چنانچه اشاره شد درصد زیادی از مراجعین مشکلی از نظر طول و قطر الت تناسلی خود ندارند و فقط این تصور ذهنی در ذهنشان القا شده است .

بهترین روش بزرگ کردن قطر آلت تناسلی ؟

روشهای متعدد جهت افزایش قطر آلت تناسلی مردان وجود دارد که به تزریق چربی داخل آلت تناسلی ، تزریق ژل داخل آلت و انتقال بافت چربی از ناحیه دیگر بدن به آلت تناسلی میتوان اشاره کرد ولی بهترین روش افزایش قطر آلت تناسلی برداشت چربی با لیپوساکشن از نواحی پر چرب و تزریق آن داخل آلت تناسلی فرد است .

تزریق چربی جهت افزایش قطر آلت تناسلی :
تزریق چربی یکی از راه‌های مورد تأیید و بی خطر برای افزایش قطر  آلت تناسلی مردانه است. این روش بدین صورت است که از چربی‌های اضافی دور شکم و یا پهلوها ساکشن می‌شود. این چربی‌ها طی فرآیند مخصوص کمی فیلتر می‌شود و مواد زائد آن گرفته می‌شود و سپس به دور آلت تناسلی تزریق می‌شود.

نکته مهم این است که حتماً این چربی را از بدن خود فرد متقاضی لیپوساکشن می‌کنند، دلیل این کار این است که فرد به چربی فرد دیگر حساسیت ندهد.

افزایش قطر آلت تناسلی

نکته مهم دیگر این روش فیلتر کردن چربی‌های ساکشن شده است. چون احتمال دارد به خاطر وجود ناخالصی‌ها این عمل که نوعی پیوند محسوب می‌شود با آلت هماهنگ نشود و سلول‌های چربی مرده و دفع شوند. همچنین در صورت فیلتر نکردن امکان ایجاد عفونت نیز وجود دارد.

تزریق ژل داخل آلت تناسلی مردان :
در این روش از نوعی ژل به نام ردکسیس با پایه هیالورونیک اسید برای بزرگ کردن آلت تناسلی استفاده می‌شود. این روش بسیار ساده بوده و شبیه به استفاده از پرکننده‌های تزریقی به دیگر بخش‌های بدن می‌باشد . تزریق ژل به آلت تناسلی درمان نسبتاً سریعی است که تنها حدود یک ساعت یا کمی بیشتر طول می‌کشد.

برای بزرگ کردن آلت تناسلی ،پزشک ژل را به بدنه آلت تناسلی تزریق می‌کند. برای بزرگ کردن آلت تناسلی با تزریق ژل ، یک سوزن کوچک برای تزریق استفاده می‌شود که بدین معنی است که این روش ساده و بی‌خطر بوده و با حداقل درد همراه است. معمولاً برای تزریق ژل به آلت تناسلی نیازی به بی‌حس کننده موضعی نمی‌باشد .

مقایسه تاثیر تزریق ژل با چربی جهت افزایش قطر آلت تناسلی :
با توجه به اینکه چربی بافت سازگار با بدن بوده و ماندگاری بیشتر و هزینه کمتر نسبت به ژل دارد بهترین ماده جهت تزریق ، چربی است . مضاف بر اینکه در طی عمل تزریق چربی ، چربیهای اطراف آلت تناسلی و شکم نیز برداشته میشود که این خود در احساس بهتر اعتماد بنفس و افزایش طول آلت تأثیر زیادی دارد .

چند جلسه تزریق چربی جهت افزایش قطر آلت تناسلی لازم است ؟
ممکن است دو یا سه جلسه جهت تزریق چربی و تزریق هر سال در تزریق ژل لازم به تکرار باشد .

مراقبتهای بعد از تزریق چربی داخل آلت تناسلی چیست ؟

کبودی: این یک عارضه طبیعی است که در ۲ روز اول بعد از تزریق بیشتر به چشم می‌خورد، سپس به مرور زمان برطرف می‌شود.
 تورم : آلت تا چند روز به نحو قابل توجهی متورم است این ورم به زودی برطرف می‌شود، پزشک برای شما داروی ضد تورم تجویز می‌کند.
اگر درد شدید یا مشکلی در دفع ادرار داشتید به سرعت با جراح تماس بگیرید.
تا ۲۴ ساعت رابطه جنسی نداشته باشید.

عدم نزول بیضه چیست

عدم نزول بیضه چیست
 

 

تشخیص و درمان زود هنگام بیضه نزول نکرده به حفظ باروری و بهبود تشخیص زودهنگام بدخیمی بیضه کمک می کند.

معاینه فیزیکی بیضه می تواند مشکل باشد، لذا در صورتی که نتوان بیضه را در کیسه بیضه لمس کرد حتما بایستی با ارولوژیست مشاوره شود. عدم اقدام درمانی فراتر از یک سال اول عمر توصیه نمی شود زیرا تاخیر در درمان، میزان موفقیت جراحی را کاهش می دهد و احتمالا باعث اختلال در روند تولید اسپرم (اسپرماتوژنز) می شود. در شش ماهگی، بیماران مبتلا به بیضه نزول نکرده(Undescended testes or Cryptorchidism) باید توسط یک اورولوژیست برای تشخیص و درمان مورد بررسی قرار گیرد.

ارجاع زود هنگام به ارولوژیست برای بیضه های غیر قابل لمس دو طرفه در نوزاد یا برای هر کودک با بیماری هیپوسپادیاس (پائین بودن سوراخ خروج ادرار از محل طبیعی خود) و عدم نزول بیضه ها به صورت همزمان ضروری می باشد. درمان بیضه نزول نکرده بایستی بین سن شش ماه تا دو سال انجام شود که درمان شامل هورمون درمانی و یا درمان جراحی می باشد.

موفقیت درمان در هر دو نوع درمان بستگی به موقعیت بیضه ها در هنگام تشخیص دارد.. اگرچه جراحی و orchiopexy (پائین آوردن بیضه) بیماران از ابتلا به بدخیمی بیضه محافظت نمی کند، اما این کار به تشخیص زود هنگام بدخیمی بیضه از طریق خودآزمایی بیضه (معاینه بیضه توسط خود) کمک می کند.

نهان بیضگی، یا عدم نزول بیضه، معمولا در طی معاینه نوزاد تشخیص داده می شود. تشخیص این بیماری، شناسایی سندرم های همراه، ارزیابی تشخیصی مناسب و ارجاع به موقع برای درمان جراحی توسط اورولوژیست گام های مهمی در جلوگیری از عواقب نامطلوب است.

بیضه نزول نکرده

فهرست موضوعات    
پیامدهای بیضه نزول نکرده
سرطان بیضه
ناباروری
پیچ خوردگی بیضه و فتق مغبنی
علائم و آناتومی
درد بیضه

پیامدهای بیضه نزول نکرده
منطق درمان بیضه نزول نکرده پیشگیری از عوارض بالقوه آن است. رایج ترین مشکلات در ارتباط با عدم نزول بیضه شامل تومور بیضه، ناباروری، تورشن بیضه (پیچ خوردن بیضه به دور طناب خود) و فتق مغبنی می باشد.

سرطان بیضه

به خوبی اثبات شده است که در مردان با سابقه بیضه نزول نکرده نسبت به افراد عادی میزان بروز سرطان بیضه بالاتر از حد انتظار است. در حالی که احتمال میزان ابتلا به سرطان بیضه در گذشته احتمالا دست بالا تخمین زده شده است، بروز ابتلا به سرطان بیضه در میان مردان مبتلا به بیضه نزول نکرده تقریبا یک در ۱۰۰۰ تا یک در ۲۵۰۰ می باشد. اگرچه خطر ابتلا نسبت به جمعیت عمومی به طور معنی داری بالاتر است (یک در ۱۰۰۰۰۰)، ولی این سطح از خطر باعث نمی شود تا به درمان های رادیکال، مانند حذف تمام بیضه داخل شکمی را روی بیاوریم.

حدود ۲۰ درصد از تومورهای بیضه در مردان با بیضه نزول نکرده یک طرفه، در بیضه سمت مقابل که به طور طبیعی نزول کرده است رخ می دهد؛ این یافته، از مخالفت با حذف بی رویه بیضه نزول نکرده پشتیبانی می کند. نهان بیضگی و سرطان بیضه نیز ممکن است تظاهراتی از اختلال ژنتیکی بیضه باشند، بنابراین،  بروز سرطان در بیضه نزول نکرده ممکن است به دلیل محل غیر طبیعی بیضه و نزول نکردن آن نباشد. اگر چه اثبات نشده است که orchiopexy و پائین آوردن بیضه با جراحی، خطر ابتلا به سرطان بیضه را کاهش می دهد، ولی به سهولت تشخیص زود هنگام سرطان بیضه از طریق خودآزمایی بیضه کمک می کند.

ناباروری

به عنوان یک گروه، مردانی که بیضه نزول نکرده داشته اند کاهش تعداد اسپرم، اسپرم با کیفیت پائین تر و میزان باروری پایین تری نسبت به مردان با بیضه ها نزول کرده نرمال داشته اند. احتمال ناباروری با نهان بیضگی دو طرفه و بالا بودن سن در زمان orchiopexy،(پائین آوردن بیضه با جراحی) افزایش می یابد. اختلال در تولید اسپرم (اسپرماتوژنز) ممکن است تا حدی به علت زمینه ی ناهنجاری های ژنتیکی ایجاد شود که خطر ابتلا به سرطان بیضه را نیز می تواند افزایش دهد. به همین دلیل، ممکن است اختلال در تولید اسپرم (اسپرماتوژنز) از طریق مداخله جراحی و پائین آوردن بیضه به طور کامل برگشت پذیر نباشد.

بر خلاف خطر ابتلا به سرطان بیضه، به نظر می رسد مزیت  orchiopexy (پائین آوردن بیضه با جراحی) زود هنگام، حفظ باروری می باشد. از طریق بیوپسی بیضه در زمان orchiopexy ، نشان داده شده است که تراکم سلول های تولید کننده اسپرم(ژرم سل) با گذشت زمان کاهش می یابد، و این اتفاق از اوایل یک سالگی شروع می شود. به همین دلیل، درمان بیضه نزول نکرده از اوایل شش ماهگی توصیه می شود و بایستی قبل از سن دو سالگی حتما انجام شده باشد.

پیچ خوردگی بیضه و فتق مغبنی

اگرچه شواهد کمی وجود دارد، ولی تصور می شود میزان بروز چرخش بیضه در بیضه های نزول نکرده بالاتر از بیضه های نزول کرده به داخل کیسه بیضه (اسکروتوم) می باشد.

پیچ خوردگی بیضه نزول نکرده اغلب با بروز تومور بیضه همراه است، که احتمالا به دلیل افزایش وزن بیضه  و بهم ریختگی ابعاد آن می باشد. پیچ خوردگی بیضه داخل شکمی ممکن است به صورت درد حاد شکم  تظاهر کند.بیضه غیر قابل لمس در معاینه فیزیکی سرنخی برای تشخیص در این حالت است، اما اغلب چرخش بیضه تنها در زمان باز کردن و اکتشاف شکم تشخیص داده می شود.

در صورت وجود فتق مغبنی همراه با بیضه نزول نکرده ، ترمیم فتق همزمان با orchiopexy (پائین آوردن بیضه با جراحی) ضروری است.

علائم و آناتومی

اکثر بیضه های نزول نکرده در حال حاضر در بدو تولد بروز می کند. تا یک سوم نوزادان پسر زودرس و ۳ تا ۵ درصد از نوزادان پسر ترم (نوزادانی که به هنگام به دنیا آمده اند) با بیضه نزول نکرده متولد می شوند.

در سه ماهگی، میزان بروز به ۰.۸ درصد کاهش می یابد، بین سه ماهگی و بزرگسالی، میزان بروز نهان بیضگی تغییر نمی کند.

انتظار و عدم اقدام درمانی گزینه مناسبی نیست چرا که عدم نزول بیضه واقعی به ندرت خود به خود پس از سه ماهگی نزول می یابد.

گهگاه، بیضه ها که در اوایل دوران کودکی در موقعیت کیسه بیضه (اسکروتوم) مشاهده شده است “صعود” کرده و در واقع به بیضه نزول نکرده تبدیل می شوند. در حالی که پزشکان در گذشته بر این باور بودند که این یافته ها نشان دهنده خطا در معاینه فیزیکی اولیه بوده است، ولی در حال حاضر صعود بیضه  پدیده ای است که به خوبی به اثبات رسیده است. این پدیده در کودکان بزرگتر رخ می دهد. صعود بیضه در کودکان بزرگتر احتمالا نشان دهنده بیضه نابجا است.

نهان بیضگی را بر اساس یافته های فیزیکی و یافته های حین عمل می توان طبقه بندی کرد: (۱) عدم نزول بیضه واقعی (شامل داخل شکمی، در ناحیه حلقه داخلی کانال مغبنی و بیضه داخل کانال مغبنی)، که در طول مسیر طبیعی نزول وجود دارد و یک gubernaculum نرمال؛ (۲) بیضه نابجا، که یک gubernacular غیر طبیعی دارد؛ و (۳) بیضه تحریک پذیر یا انقباض پذیر  retractile testicles، که در واقع بیضه نزول کرده است ولی به دلیل تحریک پذیری و انقباض عضلات طناب بیضه، بیضه مرتبا بالا می رود. مهم ترین دسته ای که هنگام معاینه فیزیکی بیضه بایستی تشخیص داده شد  بیضه تحریک پذیر یا انقباض پذیر  retractile testicles است، زیرا هیچ درمان هورمونی یا درمان جراحی برای این بیماری مورد نیاز نیست.

در حال حاضر حدود ۲۰ درصد از نوزادانی که با نهان بیضگی مراجعه می کنندحداقل یک بیضه غیر قابل لمس دارند. از طریق معاینه حین جراحی، در حدود نیمی از بیضه های غیر قابل لمس داخل شکمی بوده، در حالی که بقیه موارد بیضه غیر قابل لمس محو و ناپدید شده و یا تحلیل رفته اند. تصور می شود بیضه محو شده به دلیل چرخش داخل رحمی بیضه ایجاد می شود.

عکس بیضه نزول نکرده

درد بیضه

درد بیضه ممکن است در هر دو بیضه یا یکی از آنها احساس شود و بسته به دوره زمانی، می‌تواند شدید، نیمه‌شدید یا مزمن باشد.

عدم نزول بیضه یعنی چه

 عدم نزول بیضه یعنی چه

الف. تعاریف:

بیضه ها در دوران جنینی در داخل شکم هستند. حوالی ماه هفتم بارداری، بیضه ها با عبور از کانال کشاله ران (inguinal canal)، به کیسه بیضه(scrotum)  مهاجرت میکنند. اگر نزول بیضه در هر قسمت از مسیر طبیعی متوقف شود، به آن عدم نزول بیضه می گویند. بهترین زمان برای تشخیص عدم نزول بیضه در دوران نوزادی است.3% از نوزادان‌ پسر رسیده‌ و 30% از نوزادان‌ پسر نارس‌ دچار عدم‌ نزول‌ بیضه‌ هستند. این میزان در سن یک سالگی به  0.8% تقلیل  می یابد.

در 10% موارد مشکل دوطرفه است.عدم نزول بیضه(undescended testis)  در 80% موارد یکطرفه است. در اکثر موارد نزول در سنین 3 تا 6 ماهگی رخ داده و نزول پس از این زمان نادر است. در کل حدود 80% موارد خودبخود نزول میکنند.  بیضه نزول‌ نکرده میتواند قابل لمس یا غیر قابل لمس باشد. گاهی بیضه در دوران نوزادی در داخل کیسه  بیضه‌ بوده و با گذشت زمان بیضه بالا میرود، که به این حالت صعود بیضه‌ می گویند؛که حالت اکتسابی دارد و بیشتر در کودکان 10-1 ساله دیده میشود.

این حالت ثانویه به عدم رشد طناب بیضه متناسب با رشد قدی کودک میباشد؛ و در نتیجه بیضه به داخل کشاله ران کشیده میشود. به همین خاطر میباید بیضه در معاینات سالیانه متخصص کودکان کنترل شود. میزان شیوع صعود بیضه 7-1% است.گاهی صعود بیضه‌ به دنبال جراحی فتق پدید می آید. حد اکثر در 50% موارد آنومالی های اپیدیدیم دیده میشود.

ب. عوامل خطر برای عدم نزول بیضه:
عوامل خطر شامل موارد ذیل است:

• نارس بودن نوزاد
• وزن کم هنگام تولد
• تماس مادر با حشره کشها
• دیابت و چاقی مادر
• مصرف سیگار در دوران بارداری
• مصرف مسکن های ضعیف نظیر استامینوفن و ایبوبروفن در دوران بارداری
• سابقه خانوادگی مثبت
• لقاح مصنوعی
• برخی سندرمهای مادرزادی

ج. تشخیص و طبقه بندی:

کودک می باید از نظر محل، سایز، و سایر اختلالات همراه نظیر هیپوسپادیاس(hypospadiasis)   مورد ارزیابی قرار گیرد. برای معاینه بهتر است اتاق گرم باشد، حواس کودک پرت شود، و معاینه چند بار تکرار گردد. در این بیماران کیسه  بیضه خالی است و در موارد یکطرفه عدم تقارن در کیسه  بیضه ها دیده میشود. ممکن است بیضه درهر نقطه ای ازمسیر نزول لمس شود.

در 80% موارد بیضه نزول نکرده قابل لمس است. اگر هر دو بیضه غیرقابل لمس باشند، به ویژه چنانچه اشکال در تکامل آلت نیز مشاهده گردد، توصیه به انجام تست ژنتیک و هورمونی از نظر اختلالات ابهام جنسی میشود. در این موارد میباید به مشکلات " غده فوق کلیوی " مشکوک شد. در صورت عدم لمس هر دو بیضه و طبیعی بودن غده فوق کلیوی؛ ارزبابی سطح خونی anti-mullerian hormone یا mullerian inhibiting substance ضروری است.  هیپوسپادیاس در 24-12% وموارد با عدم نزول بیضه همراهی دارد.

در 40-15%موارد بیضه غیرقابل لمس، بیضه ازبین رفته است؛ که علت آن احتمالأ چرخش طناب بیضه(testicular torsion) در دوران جنینی است. چنانچه بیضه غیرقابل لمس بوده و بیضه مقابل بزرگتر از حد معمول باشد، احتمال<< بیضه ازبین رفته >> افزایش می یابد.در 50-25% موارد بیضه غیرقابل لمس، بیضه داخل شکم واقع شده است.روش های تشخیصی در موارد عدم نزول بیضه شامل سونوگرافی، "ام آر آی" و لاپاروسکوپی میباشد.

موردی که در تشخیص افتراقی با عدم نزول بیضه قرار میگیرد؛ بیضه جمع شونده(retractile testis) است. در افراد طبیعی واکنش غیر ارادی عضله کرماستریک، موجب بالارفتن بیضه میشود. این رفلکس در شیرخواران واضح تر میباشد.

معمولأ بیضه جمع شونده به صورت دوطرفه دیده میشود. اگر در این حالت در اکثر مواقع بیضه در داخل کیسه لمس میشود، توصیه به معاینات با فواصل 6 ماهه میگردد. خطر صعود بیضه در موارد بیضه های جمع شونده افزایش می یابد.

د. درمان:
اصلاح  عدم نزول بیضه با هدف بهبود عملکرد بیضه، کاهش و/ یا تسهیل تشخیص سرطان بیضه، تامین زیبایی، و پیشگیری از عوارضی نظیر فتق یا چرخش طناب بیضه توصیه میگردد. در شیرخواران، در شش ماه اول کودک تحت نظر قرار میگیرد؛ تا در این مدت اجازه نزول خودبخود بیضه داده شود.

اگر در این مدت نزول خودبخود بیضه رخ ندهد، اجماع کلی از جراحی در سن شش ماهگی حمایت میکند. عمل جراحی تا سن 18 ماهگی موجب حفظ باروری میگردد. هورمون درمانی در این بیماران توصیه نمیشود. این عمل جراحی (ارکیوپکسی[orchiopexy] ) بهتر است توسط ارولوژیست اطفال یا جراح اطفال انجام پذیرد.علل این رویکرد شامل موارد ذیل است:

1-  نزول بیضه در شیرخواران رسیده پس از شش ماهگی غیرمحتمل است؛ 2-  رشد بیضه پس از جراحی زودهنگام بهبود می یابد؛ و 3- درمان هورمونی موثر نیست و توصیه نمیشود.

پس از سن 18 ماهگی تا قبل از بلوغ، ارکیوپکسی ریسک سرطان را 6-2 برابر کاهش میدهد.

در مواردی که بثورات واضح جلدی در محل برش جراحی دیده شود و یا شواهد عفونت دستگاه تنفسی فوقانی یا عفونت گوش میانی وجود داشته باشد؛ عمل به تعویق می افتد. پزشک خود را از بیماریهای کودک آگاه سازید.

 در کودکان زیر یک سال، تا 4 ساعت قبل از عمل شیر مادر و 6 ساعت پیش از آن شیر خشک میتوان داد. در کودکان بالای 12 ماه، از ساعت 12 شب به بعد نمیتوان غذای جامد و مایعات غیر روشن نظیر شیر داد. در تمامی کودکان تا 2 ساعت قبل از جراحی میتوان آب داد. جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام میپذیرد. مدت عمل حدود یک ساعت است.

دراین بیماران ابتدا یک برش 2 سانتیمتری در کشاله ران داده میشود؛ سپس بیضه به آرامی با حفظ عروق و لوله نطفه بر، از چسبندگیها جدا شده و کیسه فتق ( در صورت وجود) نیز بسته شده؛ بیضه بدون چرخش به داخل کیسه بیضه با برش مجزا آورده شده؛ با بخیه به جدار کیسه بیضه ثابت میشود.برخی کودکان تا چند ساعت پس از جراحی به علت بیهوشی عمومی بیقرارند که جای نگرانی ندارد.

در کودکان بزرگتر تهوع و استفراغ ثانویه به اثرات داروهای بیهوشی میتواند مشاهده شود که گذرا است. چند ساعت پس از جراحی رژیم مایعات شروع میشود.گاهی جراحی در دو مرحله، با فاصله حداقل 6 ماه، صورت میپذیرد.در 5% بیماران در هنگام جراحی بیضه یافت نمیشود، که در این حالت <<بیضه از بین رفته>> است. لاپاروسکوپی در موارد تشخیص بیضه داخل شکمی کاربرد دارد.  

ه. اقدامات پس از عمل:
نقاهت معمولأ یک هفته طول میکشد. آنتی بیوتیک در راستای پیشگیری از عفونت داده میشود. جهت کنترل درد استامینوفن تجویز میشود؛ با دوز 10 تا 15 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، هر 4 تا 6 ساعت.

به ندرت پس از روز دوم جراحی نیاز به مسکن وجود دارد. کودک در زمان ترخیص میباید به خوبی بخورد و بیاشامد. در 24 ساعت اول غذای چرب داده نشود. 2 روز پس از ترخیص کودک میتواند دوش بگیرد؛ ولی زخم نباید کاملأ خیس شود. از زخم کودک مراقبت کنید؛ تا خشک و تمیز باشد.

مواظب علایم عفونت نظیر تب، ترشح از زخم، گرمی و قرمزی زخم باشید. ممکن است به دنبال عمل، ورم و خونمردگی پدید آید که گذرا بوده و طی 3 هفته تا 3 ماه برطرف میگردد. حساسیت مختصر در محل برش طبیعی است. گاهی یک فرورفتگی در کیسه بیضه مشاهده میشود که به دنبال جذب بخیه برطرف خواهد شد. کودک طی یک هفته میتواند مدرسه رود.پس از جراحی شیرخوار حداقل تا 4 هفته نباید از تفریحات زینی نظیر روروک، سه چرخه و غیره استفاده نماید؛ تا بیضه جابجا نشود.

فعالیت های ورزشی نیز در کودکان بزرگتر حداقل تا 4 هفته محدود شود.2-1 هفته پس از جراحی کودک معاینه شده و سپس سه ماه بعد ویزیت میشود. ویزیتهای بعدی 6 و 12 ماه  و زمان بلوغ خواهد بود. معمولأ بخیه ها جذبی هستند و نیاز به کشیدن ندارند.

گاهی در این بیماران بخیه ها حوالی هفته چهارم از محل برش خارج میشوند. این مسأله با قرمزی  و ترشح مختصر همراهی دارد. این یک پدیده طبیعی است و توصیه به شستشو با آب و صابون ملایم؛ و صبر میگردد. به دنبال جذب یا افتادن بخیه ها، زخم التیام می یابد.

 در موارد ذیل با پزشک خود تماس بگیرید:

   درد وتورم بیضه

   تب بالای 38 درجه

   قرمزی، گرمی یا ترشح زرد رنگ یا بدبو از زخم

   عدم پاسخ درد به استامینوفن

   عدم بهبود تهوع، استفراغ، یبوست و اسهال

   بی اشتهایی

   درد شکمی

   درد معده

   خونریزی از بخیه، و عدم پاسخ به فشار 5 دقیقه ای 

   هرگونه دلواپسی در رابطه با نقاهت کودک

در شیرخواران نارس میتوان پس از شش ماهگی نیز منتظر نزول بیضه بود. حتی در موارد نزول خودبخود بیضه، به دلیل احتمال صعود مجدد بیضه، معاینه مستمر توصیه میگردد.

ه. عوارض جراحی:
 عوارض جراحی شامل کوچک شدن ( آتروفی ) بیضه، صعود مجدد بیضه، آسیب بیضه، آسیب لوله نطفه بر، خونریزی و عفونت است.احتمال کوچک شدن بیضه به دنبال جراحی به محل اولیه بیضه مرتبط است.این میزان در موارد بیضه داخل شکمی 27%، داخل کانال کشاله ران 13%، و زیر کانال کشاله ران 8% میباشد.معمولأ به علت وجود بیضه سالم در طرف مقابل، آتروفی موجب ناباروری نمیشود. آسیب لوله نطفه بر در 1% موارد دیده میشود.

و. پیش آگهی:
خطر سرطان بیضه در کسانی که سابقه عدم نزول بیضه دارند افزایش می یابد؛ و ریسک آن در موارد عدم  جراحی 2.5 تا 8 برابر و در صورت جراحی قبل از سن بلوغ 3-2 برابر خواهد بود. در واقع جراحی قبل از بلوغ در مقایسه با پس از آن به نحو چشمگیری از ریسک سرطان بیضه میکاهد.  درکل احتمال سرطان، 0.25-0.1% میباشد. سرطان بیضه در سنین 25 تا 40 سالگی شایعتر است.

معاینه مستمر بیضه توسط بیمار از نظر وجود ورم و لمس هر نوع توده  اساس غربال گری سرطان بیضه در این عده است. معاینه توسط بیمار باید  هر ماه صورت پذیرد. کاهش میزان باروری عارضه دیگر در این بیماران است که با جراحی زودهنگام شدت آن تقلیل می یابد. مشکلات روانی همراه با کاهش اعتماد به نفس مرد، در صورت عدم رفع مشکل، در این بیماران دیده میشود.

احتمال چرخش طناب بیضه دربیمارانی که عمل نشده اند، بیشتر است. بیضه های نزول نکرده، در برابر ضربه آسیب پذیرتر هستند.  درکل جراحی زودهنگام از شدت این عوارض میکاهد.
 

روش های درمان تنگی مجرا

 

تنگی مجرای ادراری چیست ؟

روش های درمان تنگی مجرا

به طور کلی روش های درمانی دو دسته هستند :

1. روش های اندوسکوپیک
2. روش های آناستوموتیک و عمل جراحی جایگزینی

 

 روش های آندوسکوپیک :

 اتساع (دیلاتاسیون) مجرای ادراری

اگرچه اتساع برای اغلب موارد تنگی قابل انجام است ولی در بسیاری از این موارد این درمان مناسب و مفید نیست. از این جمله تنگی هایی که به اتساع مکرر (بیش از 2 بار در سال) نیاز دارند که در این مواقع بهتر است از روش های دیگر استفاده شود.

عارضه دیلاتاسیون مجرا خونریزی و عفونت است. بیمارانی که در معرض این عوارض هستند نیز بهتر است با یک روش دیگر درمان شوند.

برای انجام دیلاتاسیون بهتر است در اولین بار اورتروگرافی رتروگرید یا سیستوسکوپی انجام و اینکه آیا کاندید مناسب برای دیلاتاسیون است یا نه مشخص شود. دیلاتاسیون توسط سوندهای فلزی یا فیلی فورم فالور انجام می شود. دیلاتاسیون باید به تدریج و بدون فشار انجام شود. سوندهای فلزی با قطر کم به خاطر نوک تیز بودن آن برای دیلاتاسیون بسیار خطرناک بوده و به راحتی مجرا را پاره می کند. لذا بهتر است برای دیلاتاسیون حتی الامکان از سوند های با قطر بیشتر استفاده شود. در صورتی که تنگی شدید باشد و سوند های نازک تر لازم باشد استفاده از فیلی فورم فالور به دیلاتاتورهای فلزی ارجحیت دارد. گاهی از اوقات مجرا به طور کامل مسدود است در این موارد امکان دیلاتاسیون وجود ندارد و اغلب نیاز به جراحی باز یا یورتروپلاستی است.

به دنبال دیلاتاسیون، بیمار پیگیری می شود. سیر بیماری به مقدار زیادی درمان بعدی را تعیین خواهد کرد. در صورت عود تنگی در فاصله کوتاه پس از عمل باید بیمار را کاندید درمان های غیر از دیلاتاسیون مانند یورتروتومی داخلی یا جراحی باز کرد.

برای کاهش دفعات مراجعه بیمارِ دچار تنگی مجرا به بیمارستان و انجام آن در اتاق عمل سونداژ متناوب بدنبال دیلاتاسیون اولیه صورت می گیرد.

دیلاتاسیون مجرا توسط سونداژ متناوب به وسیله بیمار از روش هایی است که گاهی اوقات برای جلوگیری از عود تنگی بعد از دیلاتاسیون اولیه توصیه می شود. دستورالعمل های مختلفی در دنیا جهت سونداژ متناوب به دنبال دیلاتاسیون وجود دارد. در تنگی های طولانی و دارای عود مکرر روش جدی تر زیر توصیه می گردد.

 

سونداژ برای هفته اول روزانه ، هفته دوم یک روز در میان و هفته سوم 3 روز یک بار و هفته به هفته یک بار و سپس هر دو هفته یک بار سپس ماهیانه ادامه می یابد. سونداژ متناوب می بایست حداقل 6 ماه ادامه یابد. البته انجام آن با آموزش توسط پزشک و ادامه آن نیز با ویزیت های دوره ای جهت اطمینان از انجام صحیح سونداژ متناوب همراه خواهد بود.

1-2   اورتروتومی داخلی

انجام اورتروتومی ، بریدن تنگی و پاره کردن حلقه تنگی است به این امید که در محل شکاف ، اپی تلیوم رشد و مانع اتصال مجدد و تشکیل حلقه تنگی شود. اورتروتومی تحت بی حسی از کمر و یا بیهوشی عمومی انجام می شود هر چند که با بی حسی موضعی هم در موارد زیادی قابل انجام است. قبل از شروع کار آنتی بیوتیک تزریقی به عنوان پروفیلاکسی شروع و پس از ان تا زمان خروج سوند فولی ادامه می یابد. در صورت تنگی شدید به شکلی که مجرای بسیار باریک وجود داشته باشد باید قبل از شروع به بریدن تنگی، گایدوایر داخل مجرا گذاشته و سپس اقدام به اورتروتومی در سایتهای مختلف انجام می شود. باید از بریدن بسیار عمیق پرهیز کرد این کار باعث انحراف آلت و گسترش فیبروز می شود. گذاشتن سوند فولی و مدت زمان آن وابسته به شدت و نوع تنگی است. تنگی سطحی مخاطی نیازی به سوند فولی ندارد ولی تنگی های شدید با اسکار سفت ار 7 روز تا 3 هفته نیاز به سونداژ دارد.

روش های مختلف برای جلوگیری از عود و افزایش موفقیت اورتروتومی وجود دارد مثل تزریق استروئید داخل ضایعه و یا سونداژ متناوب که سونداژ متناوب نتیجه بهتری داشته است.

 

اگر تنگی عود کند انجام دوباره اورتروتومی و دیلاتاسیون دارای ارزش محدود می باشد یک روش منطقی برای درمان به این صورت است که تنگی ها برای اولین با یکی از دو روش اورتروتومی یا دیلاتاسیون درمان شوند و در صورت عود زودرس بهتر است در مرحله بعدی از یورتروپلاستی استفاده شود. 

1-3   استنت های مجرا

گذاشتن استنت دائم داخل مجرا برای درمان تنگی امروزه شایع شده است. استنت های دائمی از جنس استیل یا تیتانیوم با استفاده از سیستوسکوپی پس از انجام دیلاتاسیون یا اورتروتومی داخلی ، داخل محل تنگ در مجرای بولبار گذاشته شود. در طی 12-6 ماه مخاط و یوروتلیوم روی محل تنگ را می پوشاند. استنت ها در تنگی های مجرا در تنگی مجرای بولبار که شدید نبوده و کوتاه باشند قابل استفاده هستند. انجام این عمل به شکل سرپایی بوده و پس از آن بیمار مرخص می شود.

مشکلات استفاده از استنت شامل عود مجدد تنگی داخل استنت است که نیازمند گذاشتن مجدد استنت است. عود تنگی می تواند دیستال و یا پروگزیمال به تنگی باشد و در 30% موارد رخ می دهد. احتمال عود تنگی در موارد تنگی های ثانویه به شکستگی لگن و سابقه قبلی یورتروپلاستی بیشتر است. مهاجرت و جا به جایی استنت به طرف پروگزیمال و یا دیستال از عوارض این روش است که عمدتا در اوایل و قبل از اپی تلیالیزه شدن استنت رخ می دهد.

درمان استاندارد تنگی مجرا که به روش های اورتروتومی و دیلاتاسیون جواب نمی دهد یورتروپلاستی است. استنت در افراد جوان ، در بیماران با فیبروز زیاد و در مجرای آلتی توصیه نمی شود.

در مواردی که با روش های اندوسکوپیک نتوان تنگی را درمان کرد از روش جراحی باز استفاده می شود. روش های جراحی باز بسیار متنوع و متفاوت هستند و انتخاب یکی از آن ها وابسته به نوع تنگی ، طول ، تعداد و علت تنگی دارد.

 

2. روش های آناستوموتیک و عمل جراحی جایگزینی 

اصول جراحی باز: بیماران قبل از عمل باید ادرار استریل داشته باشند و در مواردی که سوند متمکن سوپراپوبیک وجود دارد باید تعویض شده و آنتی بیوتیک وسیع الطیف شروع شود. مدت زمان حفظ سوند مجرا بسته به شدت تنگی و نوع آن بوده و باید قبل از خروج سوند اورتروگرافی از دور کاتتر مجرا انجام و عدم وجود خروج ادرار اثبات شود. تعبیه سوند سوپراپوبیک (سیستوستومی) به خاطر سهولت در خارج کردن سوند مجرا بدون نگرانی توصیه می شود. پی گیری بیماران پس از عمل با اورتروگرافی رتروگرید و یا سیستویورتروسکوپی در ماه 6 و 12 پس از عمل انجام می گیرد. برای یورتروپلاستی های جایگزینی پی گیری طولانی تری لازم است.

2-1   تنگی مناتوس :

تنگی مه آ نسبتاً نادر بوده ولی می تواند تمام گروه های سنی مردان رامبتلا کند.

در اطفال به دنبال ختنه رخ داده و اغلب به راحتی با دیلاتاسیون یا مه ا آتوتومی خوب می شود. در مردان نابالغ تنگی مه آ ممکن است به دنبال دستکاری های اندوسکوپیک مانند جراحی پروستات رخ دهد. این تنگی ها هم اغلب به دیلاتاسیون های متناوب توسط بیمار پاسخ داده و خوب می شوند.

این عمل به شکل دو مرحله ای انجام می شود به این صورت که در مرحله اول بخش تنگ مجرا خارج شده و به جای ان مخاط بوکال گذاشته شده سپس 12-3 ماه بعد ، مجرا توبولاریزه شده و حشفه آلت گلانز بر روی آن ترمیم می شود. تنگی های مه آتوس که ثانویه به LS نیستند را می توان با بافت های جایگزین از مخاط دهان می توان ترمیم کرد (لیکن اسکلروز).

2-2   تنگی مجرای آلتی (لیکن اسکلروز) :

دلایل تنگی مجرای آلتی شامل LS ، ضربه ، سونداژ تروماتیزه ، عفونت و التهاب است. اورتروتومی و دیلاتاسیون اگرچه در این محل نسبتاً راحت است ولی اغلب کارساز نیوده و موثر نیست. با توجه به محل آناتومیک این بخش مجرا انجام یورتروپلاستی آناستوموتیک امکان پذیر نبوده و به خاطر کوتاه شدن مجرا باعث ایجاد خواهد شد لذا در این بخش مجرا شاید بهترین و تنها روش ترمیم روش یوتروپلاستی جایگزینی باشد.

برای بازسازی مجرا از گرافت ها یا فلاپ های موضعی استفاده می شود گرافت های انحراف دهانی و پوست ناحیه پشت گوش استفاده می شود. پس از انجام بازسازی مجرا سوند مجرا تعبیه می شود و روز 14 پس از عمل از دور آن اورتروگرافی انجام می شود. پانسمان در مجرا باید در حد نگه دارنده بوده و فشار زیاد نداشته باشد.

2-3   تنگی مجرای بولبار :

تنگی این بخش مجرا ثانویه به التهاب و عفونت و یا ترومای زینی به مجرا است. تنگی های ثانویه به عفونت اغلب طولانی و متعدد و تنگی های ثانویه به تروما اغلب کوتاه و منفرد هستند. دلیل ایجاد تنگی در نحوه درمان و برخورد با تنگی موثر است. نوع درمان تنگی های مجرای بولبار به میزان زیادی وابسته به طول ، تعداد و میزان اسپونژیوفیبروز است. برای تنگی های کوتاه و 2-1 سانتی متر از روش آناستوموز و برداشتن بخش تنگ مجرا استفاده می شود.

اگر تنگی کوتاه باشد بخش تنگ خارج شده و پس از اسپاچوله کردن دو سر مجرا با نخ به هم دوخته می شوند. سوند مجرا برای 3-2 هفته برای بیمار توصیه می شوند.

در مواردی که تنگی طولانی تر از 2 سانتی متر است باید از روش های جایگزینی مجرا استفاده شود. ترمیم مجرا به روش 2 مرحله ای امروزه کمتر انجام می شود و محدود به تنگی هایی بسیار طولانی و یا پیچیده که با ترمیم یک مرحله ای احتمالاً موفق نخواهند بود.

مرحله اول مجرای تنگ به همراه 5/1 سانتی متر از مجرای طبیعی پراگزیمال و دیستال در سطح و شکمی باز می شود و سپس گرافت پوستی یا دهانی بخ اطراف مجرا دوخته شده و در محل ثابت می شود. البته عده ای مجرا را کامل برداشته و به جای ان گرافت را تعبیه می کنند. در مرحله دوم 6 ماه پس از عمل مجرا مجدداً عمل می شوند.

2-4   تنگی مجرای ادراری بانوان :

به طور کلی بیماری بسیار نادری است. شایع ترین علت ان ایاتروزنیک است و از علل دیگر آن می توان علل التهابی را ذکر کرد. عمدتاً فیبروز اطراف مجرای ادراری عامل تنگی است. علائم بالینی شاما تکرر و فوریت در ادرار کردن است و همچنین سوزش ادرار و تاخیر در شروع آن و جریان ضعیف و بی اختیاری و عفونت ادراری راجعه از سایر علائم آن است.

تشخیص این بیماری عمدتاً بر اساس علائم بالینی است و همچنین تغییر در نمای مه ا و سختی در عبور دادن سیستوسکوپ از مجرای ادراری نیز کمک کننده است. انجام مطالعات ارودینامیک و VCUG و یا مشاهده دقیق مجرای ادراری بسیار کمک کننده است.

درمان این بیماری در ابتدا با دیلاتاسیون مجرای ادراری شروع می شود و در صورت عدم پاسخ دهی درمان های آندوسکوپیک نظیر اینترنال یورتروتومی انجام می شود و در نهایت در صورت عود تنگی ترمیمی باز با انواع گرافت ها و فلاپ های مختلف از مخاط واژن و بوکال توصیه می شود. استفاده از مخاط واژینال متداول تر است.

تنگی مجرا چیست

قطر مجرای ادراری بطور متوسط 10-6 میلی متر است ، البته در مجرای بولبر به 2 سانتی متر هم
می رسد اما بعلت آسیب و ایجاد فیبروز قطر مجرا کم تر از مقدار طبیعی می شود که به آن تنگی مجرا اطلاق می گردد.

 

علل و علائم تنگی مجرا

علل تنگی مجرا

می تواند اکتسابی و یا مادرزادی باشد.

علل مادرزادی

1- هیپوسپادیازیس شایع ترین ناهنجاری مادرزادی آلت می باشد و حدودا 1 نوزاد در 300 تولد مبتلا می باشند و دارای 3  نوع می باشد.

- سوراخ مجرا در زیر نوک آلت می باشد.

- سوراخ مجرا در خود بدنه آلت وجود دارد.

- سوراخ مجرا در درون کیسه بیضه بین دو بیضه قرار دارد.

این بیماری می تواند با تنگی مجرا همراه باشد.

2- اپیسپادیازیس که در آن مثانه یا مجرا بدون پوشش در موقع تولد می باشد و در سطح پشتی آلت سوراخ مجرا از محل مثانه تا انتهای آلت می تواند تغییر کند.

در هیپوسپادیازیس سوراخ مجرا در جلو آلت و در اپیسپادیازیس سوراخ آن در پشت آلت است.

       

 

علل اکتسابی

1- ضربه یا آسیب مثل آسیب به لگن در اثر تصادفات که منجر به آسیب مجرای خلفی می شود. آسیب به نشیمنگاه که باعث آسیب مجرای بولبار می شود و آسیب به آلت چه در حین مقاربت و یا آسیب های خارجی

2- عفونت که شایعترین علت می تواند باشد.

3- لیکن اسکلروز (BXO) با سفیدی و رنگ پریدگی نوک آلت مشخص می شود.

4- جراحی برای ترمیم هیپوسپادیازیس.

5- دستکاری مجرا (مثال جراحی هایی که از مجرا می شود و یا آندوسکوپی مجرا و سوند گذاری در مجرا که مخصوصا در بیماران که جراحی قلب می شوند گاهی دیده می شود. )

6-  سرطان های مجرا

7- علل نا مشخص (هیچ گونه علتی و یا آسیبی وجود نداشته است)

 

علائم تنگی مجرا

علائم زیر معمولاً در آقایان بالاتر از 50 سال بعلت بزرگی خوش خیم پروستات مشاهده می گردد لیکن در افراد جوان نشانه تنگی مجرا می تواند باشد.

1- کاهش جریان ادراری مخصوصا در مقایسه با گذشته

2- پخش شدن و یا پاشیدن به اطراف در حین ادرار کردن

3- قطع و وصل شدن ادرار حین ادرار کردن

4- زور زدن حین ادرار کردن

5- تاخیر در شروع ادرار کردن (فرد می خواهد ادرار کند ولی تا چند ثانیه یا مدت کوتاه در توالت ادرار خارج نمی شود)

6- قطره قطره آمدن ادرار بعد از اتمام ادرار کردن و کثیف شدن لباس زیر

7- زود زود به ادرار رفتن

8- قادر به نگه داشتن ادرار نباشد (یعنی بیمار باید حین احساس ادرار بلافاصله به توالت برود و تحمل ندارد.

9- عفونت های مکرر ادرار

10- آبسه و تجمع عفونت در نشیمنگاه یا بیضه ها

اورولوژی (تخصص جراحی کلیه و مجاری ادراری تناسلی) چیست؟

اورولوژی (تخصصی در جراحی کلیه و سیستم ادراری) چیست؟

متخصص اورولوژی در ترجمه تحت اللفظی از انگلیسی به فارسی ، معنای لغوی اورولوژی تخصص جراحی کلیه و اورولوژی است.

اما اکثر مردم با این کلمه آشنایی ندارند و آن را یکی از موارد خاص کلیه می دانند. در پزشکی ، دو تخصص در نفرولوژی وجود دارد. رشته نفرولوژی ، متخصص در درمان پزشکی و داخلی بیماری های کلیوی و دیالیز. و همچنین رشته اورولوژی ، که با جراحی سیستم ادراری تناسلی همراه است.

درمان پزشکی و جراحی سنگ های مجاری ادراری ، بیماری های مادرزادی دستگاه ادراری تناسلی ، سرطان های این اندام ، اختلالات جنسی ، ناباروری مردان ، بیماری های خوش خیم و بدخیم پروستات ، بیماری های بیضه و بیضه ، بیماری ها و جراحی های اندام های تناسلی خارجی برای مردان رشته اورولوژی است.

رشته اورولوژی مشابه رشته زنان و زایمان برای آقایان است.
خرد کردن سنگ های مجاری ادراری و درمان غیر تهاجمی و تهاجمی سنگ های مجاری ادراری در زمینه فعالیت است و امروزه با استفاده از تجهیزات پیشرفته و جراحی های بسته می توان آن را انجام داد.
همچنین در بسیاری از کشورها رشته جراحی یک فوق تخصص محسوب می شود و آنها پس از گذراندن دوره جراحی عمومی به تحصیل در این رشته ادامه می دهند.
وظیفه متخصصان اورولوژیست است که اختلالات جنسی مردان را از نظر پزشکی و جراحی تشخیص داده و درمان کنند و قدرت خانواده را حفظ کنند.

امروزه این عبارت انقلابی در قدرت خانواده ها در زمینه اورولوژی ایجاد کرده است.
"هیچ زوج متاهلی بدون فرزند نخواهند ماند."

بیماری های سیستمیک متداول ، مانند دیابت ، فشار خون بالا و موارد مشابه باعث آسیب کلیه و همچنین عملکرد جنسی می شوند.
رشته اورولوژی با پیشگیری و درمان به موقع عملکرد کلیه و ازدواج را حفظ کرده و امید به زندگی را در این افراد افزایش می دهد.
اختلالات مادرزادی دستگاه ادراری تناسلی صدمات جبران ناپذیری به کیفیت زندگی و طول عمر کودک وارد می کند. درمان به موقع پس از تولد ، خسارت وارده به نوزاد را جبران می کند و کیفیت زندگی عادی را برای این افراد تضمین می کند.
بی اختیاری ادرار که در زنان شایع است و همچنین بی اختیاری ادرار ، نوعی سرطان اجتماعی است که با داروها یا جراحی اصلاح می شود و کیفیت زندگی را افزایش می دهد.
امروزه ارولوژی روز به روز تخصص بیشتری پیدا کرده و به چندین زیر گروه تقسیم می شود.

اورولوژی (جراحی بسته و کم تهاجمی)
Urofancology (سرطان دستگاه ادراری تناسلی)
اورولوژی کودکان
آندرولوژی (اختلالات جنسی و ناباروری مردان)
بیماری های زنان دستگاه ادراری.
آندرولوژی یکی از زیر گروه های حوزه اورولوژی است که تحکیم خانواده را متحول کرده است.
امروزه همه بیماران مبتلا به اختلالات جنسی تحت درمان قرار می گیرند.
ناباروری همیشه مانعی در برابر زوجین نابارور ایجاد می کند و امید به زندگی را افزایش می دهد.

یکی از ارکان تیم ناباروری متخصص اورولوژی و آندرولوژیست است.
ارتباط قلب و بدن با هم زن و شوهر را آرام می کند.
فقدان یا گسستن قسمت مادی رابطه زناشویی به طور جدی به پایگاه خانواده آسیب می زند.
آندرولوژی یک بازوی قدرتمند در کنار مشاور خانواده و یک متخصص جنسی است.

اورولوژی چیست

اورولوژی شاخه ای تخصصی از پزشکی و جراحی است که بیماری هایی را که بر سیستم ادراری زنان و مردان تأثیر می گذارد بررسی می کند.
اورولوژی همچنین در زمینه مشکلات تناسلی و تناسلی مردان مورد استفاده قرار می گیرد و به دنبال ارائه راه حل های درمانی از نظر دارویی و جراحی است.

 

متخصص ارولوژی کیست؟

افرادی که در زمینه ارولوژی (جراحی کلیه ، مجاری ادرار و ناباروری) تخصص دارند و به دنبال آموزش پیشگیری و درمان بیماری هستند ، اورولوژیست نامیده می شوند.

چه بیماری هایی به اورولوژی مرتبط است؟
تمام بیماری های مربوط به یکی از این اندام ها از حوزه اورولوژی و مربوط به متخصص ارولوژی است:

1- غدد فوق کلیوی:
 غدد فوق کلیوی یا فوق کلیوی که به صورت جفت بالاتر از اندازه یک گردو قرار دارند ، رنگ زرد دارند و در کنترل فشار خون و سیستم ایمنی بدن بسیار مثر هستند.

 

بخوانید: سنگ کلیه
2- کلیه ها:
کلیه ها جفت هستند و حدود 10-12 سانتی متر طول دارند و رنگ خاکستری دارند. کلیه ها در زیر دنده های پایین بدن و در محفظه اسکلتی عضلانی محافظت می شوند. وظیفه مهم تصفیه و تصفیه مواد زائد از بدن این کلیه ها هستند.

غده فوق کلیه 3- مجاری ادرار:
حالب ها یک جفت اندام لوله ای به طول حدود 30 سانتی متر هستند که بین کلیه ها و مثانه قرار دارند و ادرار را از کلیه ها به سمت مثانه هدایت می کنند.

4- مثانه:
مثانه یک عدد است و در زیر شکم و در حفره لگن قرار دارد. مثانه مسئول ذخیره و تخلیه ادرار است.

دانش پروستات 5 - مجرای ادرار:
مجرای ادرار طبق دستور صادر شده از مغز ، ادرار ذخیره شده را در کلیه ها هدایت می کند ، طول مجرای ادرار در زنان 4 سانتی متر و در مردان 12 سانتی متر است.

6- بیضه ها:
بیضه ها جفت هستند و در داخل کیسه بیضه قرار دارند. بیضه ها مسئول تولید اسپرم و هورمون های جنسی برای باروری هستند.

7. اپیدیدیم:
اپیدیدیم لوله های بسیار نازکی است که به بیضه ها متصل است. اپیدیدیم مسئول بلوغ و تکامل اسپرم تولید شده توسط بیضه ها است و نقش مهمی در باروری دارد.

8- بند ناف:
طناب بیضه (طناب اسپرماتیک) از بیضه های متصل به شکم در هر طرف پشتیبانی می کند. درون طناب بیضه (طناب اسپرماتیک) عروق و رگها و رگهای بیضه قرار دارند.

9- از وازدفرنس (وزیکول منی):
وازدفرنس اسپرم تولید شده توسط بیضه ها را به مجرای ادرار هدایت می کند.

10- کیف من:
وزیکول منی وظیفه ذخیره اسپرم در بدن را دارد و به پروستات متصل است. وزیکول منی نقش مهمی در بارداری دارد.

11- کیسه بیضه:
کیسه بیضه وظیفه محافظت و تنظیم دمای بیضه ها را بر عهده دارد.

 

بخوانید: انزال زودرس چیست؟
12- پروستات:
غده پروستات به اندازه فندق است و به قسمت تحتانی مثانه متصل است. پروستات در تولید هورمون های جنسی شرکت می کند.

13- آلت تناسلی مرد
 

انجمن اورولوژی چیست؟
متخصص ارولوژی در پایان دوره تخصصی ارولوژی در یک معاینه شرکت می کند و در صورت موفقیت ، اصطلاحاً هیئت اورولوژی دارد. گواهی هیئت مدیره اورولوژی به متخصص اورولوژی اجازه می دهد تا در معاینات بورسیه شرکت کند.

بورسیه اورولوژی چیست؟
پس از اتمام رشته تخصصی ارولوژی ، متخصص ارولوژی پس از اتمام دوره پروژه چند ساله خود در آزمون بورسیه فوق تخصصی ارولوژی شرکت می کند و در صورت قبولی در یکی از رشته ها ، دوره بورسیه فوق تخصصی اورولوژی به مدت 2 سال آغاز می شود.

چه کسی بورس تحصیلی در ارولوژی یا غدد داخلی نامیده می شود؟
اگر متخصص ارولوژی مدرک کاردانی خود را در بخش اورولوژی از گروه جراحی کلیه های بسته (PCNL) یا جراحی لاپاراسکوپی کلیه و مجاری ادراری (اورولوژی) بدست آورد ، وی را متخصص غدد داخلی می نامند.

اورولوژی چیست؟ متخصص ارولوژی چه کاری انجام می دهد؟

در این مقاله علاوه بر معرفی خود به حوزه اورولوژی ، می خواهیم بدانیم که متخصص ارولوژی کیست و متخصص ارولوژی چه کاری انجام می دهد.

در اولین گام ، ما با معرفی اورولوژی شروع می کنیم.

اورولوژی چیست؟
اورولوژی شاخه ای از پزشکی است که بر بیماریهای دستگاه ادراری و سیستم تولید مثل مردان تمرکز دارد.

برخی از متخصصان ارولوژی بیماری های عمومی دستگاه ادراری را درمان می کنند. برخی دیگر انواع خاصی از اورولوژی را درمان می کنند ، از جمله:

اورولوژی زنان که با وضعیت سیستم تولید مثل و ادرار زنان سروکار دارد.
ناباروری مردان که بر روی مشکلات پیشگیری از تولد کودک در طی رابطه با همسرش متمرکز است.
عصب شناسی که بر مشکلات ادراری ناشی از شرایط سیستم عصبی تمرکز دارد.
اورولوژی کودکان ، که با مشکلات ادراری در کودکان سروکار دارد.
سرطان شناسی اورولوژیک که بر روی سرطان های دستگاه ادراری ، از جمله مثانه ، کلیه ها ، پروستات و بیضه ها متمرکز است.
بررسی اجمالی
در مصر و یونان باستان ، پزشکان به طور مکرر رنگ ، بو و بافت ادرار را بررسی می کردند. آنها همچنین به دنبال تاول ، خون و سایر علائم بودند.

امروزه تمام رشته های پزشکی بر روی سلامت سیستم ادراری تمرکز دارند که اصطلاحاً اورولوژی نامیده می شود.

در اینجا مواردی وجود دارد که متخصص ارولوژی می تواند انجام دهد و اینکه چه زمانی باید آنها را مشاهده کنید.

متخصص اورولوژی (کلیه و اورولوژیست - متخصص اورولوژی) چه کسی است؟
اورولوژیست ها بیماری های دستگاه ادراری را در مردان و زنان و همچنین هر آنچه مربوط به دستگاه تناسلی مردان است (مانند بیماری های مقاربتی ، عفونت ها ، مشکلات جنسی و غیره) تشخیص و درمان می کنند.

در بعضی موارد ، متخصصان اورولوژی می توانند عمل جراحی انجام دهند. به عنوان مثال ، آنها می توانند سرطان را از بین ببرند یا مجاری ادراری مسدود شده را باز کنند.

اورولوژیست ها در تنظیمات مختلفی از جمله بیمارستان ها ، کلینیک های خصوصی و مراکز ارولوژی کار می کنند.

دستگاه ادراری سیستمی است که ادرار را در بدن ایجاد ، ذخیره و دفع می کند. متخصص ارولوژی می تواند هر بخشی از این سیستم را درمان کند ، از جمله:

کلیه ها: اندام هایی که زباله های موجود در خون را تخلیه می کنند و ادرار تولید می کنند.
اوربس: این لوله ها لوله هایی هستند که از طریق آنها ادرار از کلیه ها خارج می شود و به سمت مثانه می رود.
مثانه: کیسه ای توخالی است که ادرار را در خود ذخیره می کند.
مجاری ادراری: مجرای ادراری که ادرار از مثانه خارج شده و از بدن خارج می شود.
غدد فوق کلیوی: غده هایی هستند که بالای هر کلیه قرار دارند و هورمون آزاد می کنند.
اورولوژیست ها همچنین تمام قسمت های سیستم تولید مثل مردان را درمان می کنند - این موارد عبارتند از:

آلت تناسلی مرد: عضوی است که ادرار آزاد می کند و اسپرم را از بدن خارج می کند.
پروستات: غده ای در زیر مثانه است که برای ساختن مایع به اسپرم مایع اضافه می کند.
بیضه ها: دو اندام بیضی شکل داخل کیسه بیضه هستند که هورمون تستوسترون تولید می کنند و اسپرم تولید می کنند.
چه آموزش و تربیتی لازم است؟
شما باید یک مدرک پزشکی هفت ساله و یک دانشکده پزشکی کامل داشته باشید. شما به عنوان فارغ التحصیل دانشکده پزشکی ، باید 4 تا 5 سال در بیمارستان آموزش ببینید.

در این برنامه که اقامت نامیده می شود ، می توانید با یک متخصص اورولوژی کار کنید و مهارت های جراحی را کسب کنید.

 برخی از اورولوژیست ها تصمیم می گیرند یک یا دو سال دیگر آموزش ببینند. به این بورسیه می گویند.

در طول این دوره می توانید در یک زمینه خاص تخصص داشته باشید که ممکن است شامل زنان و زایمان اورولوژی اورولوژی باشد.

اورولوژیست ها چه بیماری هایی را درمان می کنند؟
اورولوژی مرد شامل موارد زیر است:

سرطان مثانه ، کلیه ها ، آلت تناسلی مرد ، بیضه ها و غدد فوق کلیوی و پروستات
بزرگ شدن غده پروستات.
عملکرد نعوظ یا مشکل در نگه داشتن یا ایستادن
عقیم بودن
سیستیت بینابینی که سندرم مثانه دردناک نیز نامیده می شود
بیماری کلیوی
سنگ کلیه
پروستاتیت التهاب غده پروستات است.
عفونت دستگاه ادراری (UTI)
واریکوسل یا بزرگ شدن رگهای خونی در کبد
در مورد واریکوسل ، علائم آن و روش های درمان اطلاعات کسب کنید.
اورولوژی زنان شامل موارد زیر است:

افتادگی مثانه یا افتادگی در واژن.
سرطان مثانه ، کلیه ها و غدد فوق کلیوی.
سیستیت بینابینی
سنگ کلیه
مثانه بیشفعال
عفونت های دستگاه ادراری (UTI)
بی اختیاری ادرار
اورولوژی کودکان شامل موارد زیر است:

شب ادراری
انسداد و سایر مشکلات مربوط به ساختار دستگاه ادراری.
بیضه های غیرمعمول
اورولوژیست ها از چه روش هایی استفاده می کنند؟

هر متخصص ارولوژی که شما را معاینه می کند با یک یا چند مورد از این آزمایشات شروع می کند تا بفهمد شرایط شما چیست:

آزمایشات تصویربرداری مانند سی تی اسکن ، ام آر آی یا سونوگرافی که به آنها امکان می دهد داخل دستگاه ادراری شما را ببینند.
آنها ممکن است سیستوگرام بخواهند که شامل اشعه ایکس مثانه باشد.
متخصص اورولوژی شما می تواند سیستوسکوپی انجام دهد. این شامل استفاده از یک باند نازک به نام سیستوسکوپ برای مشاهده قسمت داخلی مجرای ادرار و مثانه است.
 

 

منبع :  http://drurology.parsiblog.com/Posts/2/

بهترین متخصص اورلوژی

متخصص ارولوژی کیست؟

اورولوژیست پزشکی است که در درمان شرایط پزشکی که بر واژن زن و مرد و اندام های تناسلی مرد تأثیر می گذارد تخصص دارد.
این پزشکان در کلینیک های پزشکی خصوصی کار می کنند و آزمایشات و آزمایش های تشخیصی را انجام می دهند. در صورت لزوم متخصص اورولوژی نیز جراحی را انجام می دهد. اندامهایی که اورولوژیست معالجه می کند کلیه ها ، مثانه ، حالب ، حالب و اندام های تناسلی است. همچنین اورولوژیست هایی وجود دارند که در یک زمینه خاص مانند اورولوژی کودکان ، ناباروری مردان و انکولوژی اورولوژی تخصص دارند.

لیست عناوین
چه زمانی باید به روانشناس مراجعه کنیم؟
مشکلات ارولوژی انسان چیست؟
مشکلات اورولوژی زنان چیست؟
زیرمجموعه های اورولوژی
آیا باید برای پروستات به پزشک مراجعه کنم؟
چگونه بهترین متخصص اورولوژی را پیدا کنیم؟
چه زمانی باید به روانشناس مراجعه کنیم؟
 دلایل زیادی وجود دارد که زنان و مردان باید به متخصص ارولوژی مراجعه کنند. ممکن است سنگ کلیه یا علائم بزرگ شدن پروستات داشته باشید. اگر مرتبا ادرار می کنید یا هنگام سرفه احساس سوزش می کنید. اگر علائم ادرار خالی دارید ، حتماً به یک متخصص ارولوژی مراجعه کنید.

مشکلات ارولوژی انسان چیست؟
احتمال سرطان
تستوسترون کم
مشکلات جنسی مردان
متخصص ارولوژیست مرد
مشکلات اورولوژی زنان چیست؟
اندام های اندام باانگیزه
عوارض بعد از یائسگی
عفونت های دستگاه ادراری
متخصص زنان
زیرمجموعه های اورولوژی
 به عنوان شاخه ای از دارو که مراقبت از بسیاری از اندام ها و سیستم های فیزیولوژیکی را شامل می شود ، می توان اورولوژی را به چندین زیرشاخه تقسیم کرد. متخصصان اورولوژی اغلب در زمینه مراقبت از بیماران و تحقیقات بالینی در بسیاری از مراکز علمی بزرگ و بیمارستانهای دانشگاهی پیشرفته هستند و اغلب در یک زیرشاخه خاص تخصص دارند.

آندرولوژی
غدد درون ریز گروه اورولوژی است که با بسته شدن مجاری ادراری سروکار دارد.

غدد درون ریز چیست؟
این زیرمجموعه اخیراً ایجاد شده است تا تمام اقدامات تهاجمی جراحی اورولوژی را به حداقل برساند. در مقابل جراحی باز ، غدد درون ریز با استفاده از دوربین و ابزار کوچک تشخیص داده می شود. جراحی مجرای ادرار (از طریق مجرای ادرار) اساس آندرولوژی است. از طریق بیماری هایی مانند جراحی پروستات ، جراحی تومور اپیتلیال دهانه رحم ، جراحی حساب و جراحی ساده رحم می توان به بیشتر قسمت های دستگاه ادراری رسید.

اورولوژی اورولوژی
 Urology Urology Urology تخصصی ترین شاخه اورولوژی مرد است که ساختار و عملکرد آن را به مسیر ارگانیک باز می گرداند.

ایروبیک چیست؟
روش های پروستات ، جراحی برداشتن رحم به طور کامل یا جزئی ، تروما (تصادفات رانندگی ، صدمات ناشی از گلوله ، تصادفات صنعتی ، زلزله و غیره) ، بیماری ها ، انسداد و گاهی زایمان می تواند جراحی ترمیمی باشد. مثانه ، حالب و عضلات نیز قابل ترمیم هستند.

لاپاراسکوپی
 لاپاراسکوپی یکی از شاخه های اورولوژی است که به سرعت در حال پیشرفت است و برخی روش های جراحی باز را معرفی کرده است. جراحی رباتیک پروستات ، کلیه و مثانه در این منطقه گسترش یافته است. امروزه بیشتر پروتزهای مصنوعی در ایالات متحده با استفاده از رباتیک انجام می شود. با این حال ، این روش هنوز بحث برانگیز است ، زیرا رباتیک هزینه جراحی را بسیار افزایش می دهد و ممکن است برای بیمار عملی نباشد.

آنکولوژی اورولوژی
 انکولوژی اورولوژی ، درمان جراحی بیماریهای تهدید کننده زندگی دستگاه ادراری تناسلی ، مانند سرطان پروستات ، غده آدنوئید ، مثانه ، کلیه ، حالب ، بیضه و عضلات و همچنین بافت پوستی و زیر جلدی و عضلات و فاشیا این نواحی است. درمان سرطان دستگاه ادراری تناسلی ، بسته به نوع درمان (جراحی یا دارو) توسط متخصص ارولوژی یا آنکولوژی انجام می شود. اکثر متخصصان اورولوژی در کشورهای غربی از تکنیک های کم تهاجمی (لاپاراسکوپی یا آندرولوژی ، جراحی رباتیک) برای کنترل سرطان اورولوژی استفاده می کنند.

زیرمجموعه های اورولوژی

عصب شناسی
 دلایل عصبی کنترل سیستم عصبی ادرار و شرایطی است که باعث ادرار غیرطبیعی می شود. بیماری ها و اختلالات عصبی مانند سکته ، مولتیپل اسکلروزیس ، بیماری پارکینسون و آسیب نخاعی می تواند نخاع را مختل کرده و شرایطی مانند بی اختیاری ادرار ، بیش فعالی ادرار ، احتباس ادرار و اسفنکتر ادراری ایجاد کند.

مطالعات اورودینامیکی نقش مهمی در نورولوژی تشخیصی دارد. درمان اختلالات سیستم عصبی شامل کاتتریزاسیون مثانه ، داروهای آنتی کولینرژیک ، تزریق سم بوتولینوم به دیواره مثانه و روش های درمانی پیشرفته و کمتر مورد استفاده از جمله مدولاسیون عصبی حلقوی است. اختلالات عصبی کمتر شناخته شده نیز می تواند منجر به اختلالات اورولوژی شود. به عنوان مثال ، اختلالات سیستم عصبی عاطفی در ایجاد اختلالات ادراری دردناک یا مکرر نقش مهمی دارد.

اورولوژی کودکان
 اورولوژی کودکان به اختلالات ادراری در کودکان مرتبط است. این اختلالات شامل کریپتوکسیدیسم ، شرایط عصبی عضلات دستگاه تناسلی ، بی اختیاری ادرار ، نوروپاتی (به دلیل رشد کم یا بلوغ ، اغلب یک مشکل غدد درون ریز) و ریفلاکس مثانه - حالب است.

آندرولوژی
 آندرولوژی د

ارولوژی چیست و معاینه ارولوژی شامل چیست؟

متخصص ارولوژی کیست؟

افرادی که متخصص ارولوژی هستند و در زمینه تشخیص ، درمان و کنترل بیماری های دارای اختلالات ادراری فعالیت می کنند ، اورولوژیست نامیده می شوند.

دکتر ارولوژی

بیماری های اورولوژی
قسمت هایی از بدن که مربوط به متخصص ارولوژی است عبارتند از:

 کلیه ها

 غدد فوق کلیوی

 مجاری ادرار (لوله ای که ادرار را از کلیه به مثانه می رساند)

 مثانه

 مجرای ادرار (مجرای ادرار)

 سیستم تولید مثل مردان

اورولوژی چیست؟
در اورولوژی مرد ، بیماری های سیستم تولید مثل مردان بررسی و درمان می شود. سیستم تولید مثل مردان:

 بیضه ها

 اپیدیدیم (لوله هایی در پشت و متصل به بیضه ها که اسپرم بالغ و ذخیره می شوند)

 گلدان (لوله ای که اسپرم را از بیضه ها به مجرای ادرار منتقل می کند)

من کیسه های مایع منی

✔ پروستات

✔ آلت تناسلی مرد

دستگاه ادراری و باروری ارتباط تنگاتنگی دارند و اختلالات روی یکدیگر تأثیر می گذارد. بخش قابل توجهی از بیماری های درمان شده در اورولوژی به عنوان بیماری های دستگاه ادراری تناسلی شناخته می شوند. برخی از شرایط رایج که توسط متخصصان اورولوژی درمان می شوند عبارتند از:

عفونت دستگاه ادراری

جنسی بیماری های مقاربتی مانند زگیل های تناسلی در زنان و مردان

✅ آسیب به اندام های اورولوژی

بخشهای عمده اورولوژی عبارتند از:

داد انسداد مجاری ادراری

پروستات بزرگشده

اختلال در نعوظ

. بی اختیاری ادرار

disease بیماری تخریبی دستگاه ادراری (سنگ)

. سرطان مثانه

✔ پروستات

✔ بیضه ها

کلیه

اگرچه اورولوژی به عنوان یک تخصص جراحی طبقه بندی می شود ، اما به دلیل طیف گسترده ای از مشکلات بالینی ، با پزشکی داخلی ، اطفال ، زنان و سایر موارد روبرو است. به دلیل طیف گسترده ای از اورولوژی ، انجمن ارولوژی آمریکا هفت زیر مجموعه برای اورولوژی را شناسایی کرده است:

ur اورولوژی کودکان

ولوژی Urology oncology

پیوند کلیه

in ناباروری مردان

✅ سنگها یا سنگهای مجاری ادراری

اورولوژی زنان ، از جمله زگیل های تناسلی

✅ پروستات بزرگ شده