بیماری های پروستات

بیماری پروستات

این عضو بصورت غده ای کوچک در زیر مثانه قرار داشته و قسمت فوقانی مجرای ادراری را در بر می گیرد. این غده در جلوی راست روده قرار دارد و سطح پشتی آن از طریق معاینه راست روده قابل لمس است(معاینه از طریق مقعد). عمل این غده ساختن مایعی است که قسمتی از مایع منی را می سازد.از وظایف آن می توان اسپرماتوزوئید و ترشح هورمون تستسترون را نام برد. این غده منجر به یکسری اختلالات در مردان می شود که از جمله آنها می توان به بزرگی این غده، التهاب و سرطان آن اشاره نمود.

پروستاتیت:

ممکن است نتیجه عفونت و یا فقط التهاب باشد.پروستاتیت دو نوع طبقه بندی دارد 1-باکتریال (آلودگی به باکتری ،قارچ،مایکوپلاسما) و غیر باکتریال(نتیجه تنگی پیشبراه،هایپوپلازی پروستات ) 2- حاد و مزمن

التهاب مکرر یا دراز مدت پروستات را پروستات مزمن می گویند کهاز التهاب حاد پروستات شایع تر است

علایم پروستات
علایم ادراری به شکل تکرر،فوریت در ادرار،hesitancy،dribbling(قطره قطره ادرارکردن)،درد در پرینه،سوزش ادرار،شب ادراری

v پروستاتیت حاد تب ولرزناگهانی دارداما پروستاتیت مزمن تب ولرز ندارد.

عواقب احتمالی

بزرگ شدن پروستات، تنگی پیشابراه ، کندی یا بند آمدن ادرار
 ناتوانی جنسی
تشخیص

کشت از نسج پروستات،آزمایش کامل ادراری(U/D)

در آزمایش ادرار از سه ظرف استفاده مینماییم . در ظرف اول 15-30ccادرار می ریزیم که نمونه پیشابراهی است. در ظرف دوم 50-75 ccادرار می ریزیم که نمونه از مثانه است و بالاخره برای ظرف سوم روی شکم را ماساژ بدهید مایعی که خارج می شود مایع پروستات است که معمولا حاوی مقادیر زیادی لکوسیت (گلبول سفید) است.

درمان

10-14 روز آنتی بیوتیک وسیع الطیف ، استراحت در بستر،مسکن ها و ضد اسپاسم( تتراسایکلین ،کوتری نیداز،متی سیلین،داکسی سایکلین)،این بیماران میتوانند از حمام نشیمنگاهی (نشستن در اب ولرم) نیز استفاده نمایند

نکات

 تحریک جنسی ممنوع
 مصرف مایعات نباید زیاد باشد زیرا سطح دارو را کاهش میدهد.
 نوشیدن نوشابه های مدردار،قهوه،شکلات و ادویه ممنوع
بزرگی خوش خیم پروستات چیست؟(B.P.H)

بیش از نیمی از مردان بالای سن 60 سال دچار بزرگی پروستات هستند و احتمال بروز این حالت با افزایش سن افزایش می یابد. در بزرگی خوش خیم پروستات اول قسمتهای مرکزی پروستات بزرگ می شود، بزرگی این ناحیه معمولاً بر روی پیشابراهی که از داخل پروستات عبور می کند فشار می آورد.

علایم:

فاقد علائم، مشکلات ادراری (سوزش،فوریت، شب ادراری ،احساس عدم تخلیه ادراری، نیاز به زور زدن برای ادرار کردن) همیشه مقداری ادرار باقیمانده دارد که اگر بیش از 60cc باشد احتمال پس زدن ادرار و بیماری کلیه وجود دارد. عفونت ادراری (حس درد و سوزش در ادرار)،پروستات بزرگ که اغلب دردناک نیست.

نکته : بزرگی خوش خیم پروستات سرطان نیست و سرطانی نمی شود اما فرد میتواند همزمان به هر دو بیماری مبتلا باشد.

تشخیص :

توشه رکتال (DRE-معاینه پروستات از طریق انگشت که راست روده بیمار مورد معاینه قرار می گیرد. از این طریق پزشک می تواند بزرگی پروستات یا وجود توده یا هر گونه بافت غیر طبیعی که نشاندهنده سرطان باشد را مورد ارزیابی قرار دهد.)، اندازه گیری کراتنین و BUNکه اگر افزایش یافته باشد شانس نارسایی کلیه زیاد است.

عوارض احتمالی :

مثانه ضعیف و ممکن است متسع و به سایر اعضای بدن فشار وارد کند .
التهاب مثانه (سیستیت) که به علت عفونت ناشی از خروج ناکامل ادرار ایجاد می شود.
ممکن است آسیب کلیه و گردش خون تصفیه نشده در بدن به دلیل پس زدن ادرار از مثانه به کلیه به وجود آید
درمان:

فقط زمانیکه منجر به بروز علائم شدید شود یا اینکه سبب بروز اختلال در عملکرد کلیه ها و مجاری ادراری شود. باید تحت درمان قرار گیرد. در احتباس ادراری چون پروستات بزرگ شده است از طریق سوندهای ادراری یک سیم فلزی را عبور داده و راه باز می شود. اتساع با بادکنک که در آن بادکنک در داخل پیشابراه قرار داده می شود و متورم می شود تا پیشابراه را گشاد نماید

داروهای« بلوک کننده گیرنده α » {پرازوسین یا ترازوسین } که سبب شل شدن عضلاتپروستات شده و تا حدی سبب کاهش فشار پروستات بر پیشابراه می گردد.
داروهای ضد هورمون {فیناستراید FINASTERIDE}از طریق کاهش هورمونهای مردانه سبب کاهش اندازه پروستات می شوند.این دارو از تبدیل تستسترون به D-تستسترون جلوگیری می نماید.
جراحی با اشعه لیزر
جراحی کرایو ( منجمد کردن بافت پروستات )
درمان گرمایی یا میکرویو ( حرارت دادن بافت پروستات یا میکروویو )
در مراحل بسیار حاد پروستاتکتومی که سه نوع است
از طریق پرینه : عوارض: ناتوانی جنسی ، بی اختیاری مدفوع و یا ادراری ،عفونت
از راه شکم : عوارض : خونریزی
از پشت پوبیس:عوارض : ندارد
قبل از عمل جراحی بیمار باید پرینه خود را سفت وشل نماید.

بعد از عمل مثانه را با 50 CCنرمال سالین شستشو دهند تا لخته خون از بین رود.

به مدت طولانی ننشیند و رانندگی نکند

تمرینات نگه داشتن ادرار( هنگام تخلیه ادرار جریان را قطع نماید و باز جریان را برقرار نماید.)

جسم سنگین بلند نکند.

استفاده از ملین برای جلوگیری از زورزدن

سرطان پروستات

جدی ترین بیماری پروستات است این شکل از سرطان در میان آقایان کمتر از ۴۰ سال نادر است ولی در آقایان بالای ۶۰سال شایع می باشد ، هر ساله بیش از 230000 نفر به سرطان پروستات مبتلا می شوند و بــیش از 30000 نفـر نیز جان خود را به خاطر این بیماری از دسـت مــیدهند. علت این بیماری نامشخص است

سرطان پروستات  دومین سرطان کشنده (بعد از سرطان غیر ملانومی پوست) در مردان می باشد
دو نوع اصلی سرطان پروستات عبارتند از:

با پیشروی کند – این سرطان آن قدر آرام پیشروی می کند که معمولاً موجب مرگ زودرس نمی شود . در آقایان مسن تر درمان غالباً غیر ضروری است یا توصیه نمی شود

با پیشروی سریع – سلولهای سرطانی به سرعت رشد کرده و از پروستات به اندامهای دیگر پیشروی کرده موجب آسیب بیشتر می شوند

مراحل سرطان پروستات
t0 : تومور اینساید است.

t1 : تومور به شکل کلینیکی مشاهده شده است و ممکن است قابل لمس باشد یا نباشد.

t2: تومور داخل پروستات است و درگیری غدد لنفاوی راداریم.

t3: تومور به کپسول پروستات رسیده است.

t4: از پروستات به کیسه های منی کشیده شده است.

m0: متاستاز ندارد.                        m1: متاستاز دارد.

g1: تمایز کم است.                        g2: تمایز متوسط است.                         g3: تمایز شدید است به طوری که سلول تغییر کرده است

n1: اندازه تومور کمتر از 2 cmاست.     n2: اندازه تومور بین 2-5cm      n3: اندازه تومور از 5 cmبیشتر است

علایم 
در مراحل اولیه بندرت نشانه ای ایجاد مینماید .اگر نئوپلاسم اینقدر بزرگ باشد که گردن مثانه را تحت فشار قرار دهدنشانه های انسداد ادراری(جریان ادرار ضعیف ، دردناک ، وقفه دار یا با شروع آهسته) ظاهر می شود.سایر علایم احساس درد در قشمت پایینی کمر و لگن خاسره، وجود خون در ادرار یا منی ،انزال دردناک است.اگر سرطان به پیشابراه یا مثانه هجوم آورد هماتوم ایجاد میگردد.
علایم کلی سرطان که شامل تهوع ، استفراغ ، کاهش شدید وزن و خستگی است نیز مشاهده میگردد.

اسبب شناسی :

سن

سن یکی از مهمترین فاکتورهای افزایش ریسک ابتلا به به سرطان پروستات می باشد. با بالا رفتن سن ریسک ابتلا به سرطان پروستات نیز افزایش پیدا می کند.

وجود سرطان در خویشاوندان :

احتمال بروز سرطان پروستات در افرادی که در خانواده خود (چه از طرف مادر و چه از سوی پدر) دارای فامیلی با سرطان پروستات باشند در مقایسه با افرادی که هیچ یک از افراد خانواده شان دارای سرطان نیستند، دو برابر می باشد. مردانی که از هر دو طرف دارای فامیل مبتلا به سرطان هستند دارای ریسک 5 درصدی هستند و کسانی که 3 نفر یا بیشتر را در اقوام خود داشته باشند به طور 100% دچار این بیماری خواهند شد.

نژاد
سیاه پوستان امریکایی 65% بیشتر از سایر مردها به این بیماری مبتلا می شوند و آمار مرگ و میر نیز در آنها دو برابر می باشد. از سوی دیگر شیوع این بیماری در مردان آسیایی بسیار پایین است.

عوامل هورمونی

هورمون‌های استروئیدی (تستوسترون و آندروژنها) برای رشد و حفظ و عمل طبیعی آن در مردان بالغ نقش مهمی را ایفا می کند. افزایش میزان ترشح هورمون تستوسترون در خون اغلب موجب تسریع روند بدخیمی سرطان پروستات می شود.

مواد شیمیایی

تماس با مواد شیمیایی سرطان‌زا در محیط مانند کادمیم، که در تهیه برخی آلیاژها و باتری کاربرد دارد، عامل مستعد کننده و پیشتاز در ایجاد سرطان پروستات است

بیماری های مقاربتی

وجود بیماریهای مقاربتی احتمال ابتلاء به سرطان پروستات را افزایش می‌دهد

چاقی

مطالعات جدید نشان می دهد در مردان چاق که سرطان پروستات داشته و تحت عمل جراحی قرار گرفته اند، بیماری آنها رو به پیشرفت می باشد مصرف مداوم غذاهای چرب خطر ابتلا به سرطان پروستات را بیشتر می کند. همچنین مصرف زیاد گوشت قرمز نیز ممکن است باعث پیشرفت بیشتر این بیماری ها شود. مطالعات دیگری نشان داد مردانی که بیش از حد چاق هستند، این احتمال را دارد که در پروستات آنها میزان آنتی ژن مخصوص (PSA) بعد از عمل جراحی بیشتر شود و این بیانگر آن است که سرطان پروستات این گونه افراد بر می گردد

تشخیص:

P.S.A (Prostate Specific Antigen)  مردانی که سرطان پروستات دارند اکثراً میزان P.S.A در خونشان بالاتر از حد طبیعی است، اما در عفونتهای مجاری تناسلی در مردان و یا عفونت و التهاب در غده پروستات نیز میزان P.S.A در خون بیماربالا میرود. اگر تست خون غیر طبیعی و از اندازه طبیعی بالاتر باشد، نیاز به نمونه برداری از غده پروستات است در مراحل بعدی آزمایشات دیگری مانند تصویرنگاری با آوای مغناطیسی (MRI)، سونوگرافی (Ultrasound)،توموگرافی کامپیوتری (CT SCAN) و نمونه ‌برداری از غده (Biopsy) نیز انجام می‌گیرد

معاینه غده پروستات از طریق معاینه مقعد (Digital rectal examination) از الگوهای غربالگر سرطان پروستات است.

v     توصیه می‌شود مردان در سنین بالای ۴۰ سال سالیانه مورد معاینه غده پروستات ازطریق معاینه مقعد قرار گیرند و در سنین بالای ۵۰ سال، هر سال آزمایش آنتی‌ژن مخصوص پروستات را انجام دهند

درمان:

1-تحت نظر گرفتن بیماری: در این روش بیمار به طور دقیق تحت نظر پزشک قرار می گیرد، بدون اینکه الگوی درمانی بر روی او اعمال شود. این روش برای بیمارانی تجویز می‌ شود که جراحی برایشان مفید نیست و یا رشد غده سرطانی پروستات آنها بسیار کند و آهسته است و در درازمدت تأثیر سوء بر سلامتی او نخواهد گذاشت

۲-جراحی: برداشتن کامل غده پروستات (پروستاتکتومی Prostatectomy). وقتی عمل پروستاتکتومی را انجام می‌دهند معمول بر این است که یک سوند از راه مجرای ادراری داخل مثانه قرار می‌دهند و یک سوند هم از راه شکم وارد مثانه می‌کنند برای اینکه بتوانند چند روزی مثانه را شست و شو دهند اما در روش جدید از سوند مجرا استفاده نکردند بلکه سوند تخلیه ادرار و شست‌وشوی مثانه پس از جراحی را از طریق شکم و از راه پوست وارد مثانه نمودند. از آنجا که سوندی در مجرای ادراری قرار نمی‌گیرد لذا شانس عفونت کم می‌شود، ناراحتی‌های بیمار از قبیل درد و سوزش کاهش پیدا می‌کند و یکی از ناراحتی‌های مهمی که در مجرا داریم که عبارت از تنگی مجرا بعد از خارج کردن سوند است هم به حداقل کاهش می‌یابد.

انواع جراحی های پروستات :

تراشیدن پروستات از طریق ( پیشابراه TURP  ): این نوع جراحی شیوه مؤثری برای درمان بزرگی خوش خیم مختصر تا متوسط می باشد . جراح یک لوله از طریق پیشابراه وارد می کند و بافت پروستات را با دستگاه خاصی برمی دارد . ممکن است لازم باشد ۳-۵  روز در بیمارستان بمانید

پروستات برداری باز: این روش جراحی در موارد پیشرفته تر بیماری پروستات انجام می شود . این روش شامل برش و برداشتن غده یا بخش بزرگ شده پروستات می باشد . در بعضی موارد تمامی پروستات برداشته می شود ( پروستات برداری کامل ) . این روش جراحی معمولاً مستلزم چند روز بستری شدن در بیمارستان می باشد

برش گردن مثانه :همچنین این روش به نام برش ( پروستات از طریق پیشابراه TUIP  معروف است ) این روش جدید شبیه به روش تراشیدن از طریق پیشابراه است . اختلاف آن این است که در این روش از ایجاد برش های کوچکی در پروستات استفاده می وشد که فشار وارد بر پیشابراه را کم می کند . هیچ بافتی برداشته نمی شود و ممکن است نیازی به بستری شدن نباشد

3-کرایوتراپی (Cryotherapy) : استفاده درمانی از سرمای شدید. در این روش سوند (probe) سونوگرافی به داخل مقعد انداخته می شود تا پزشک تصویر محل مورد نظر را بر روی صفحه ببیند. در این روش پزشک با انداختن سوند درون غده پروستات از طریق شکاف کوچکی بین مقعد و کیسه حاوی بیضه‌‌ ها نیتروژن مایع را به غده پروستات هدایت می‌ کند. نیتروژن مایع در داخل بافت منجر به انجماد بافت و انهدام سلول‌های سرطانی بافت غده پروستات می‌ شود. کرایوتراپی روشی موثر برای درمان مقاطع کوچک ابتلا به سرطان است. احتمال آسیب دیدگی مثانه و التهاب دستگاه تناسلی از عوارض جانبی این روش است.

۴-شیمی درمانی : سیکلوفسفاماید، سیس پلاتین ، دوکسوروبیسین ، دانشمندان آمریکایی دارویی از ویتامین دی را برای درمان سرطان پیشرفته پروستات تولید کردند. این دارو (‪ “Asentar (DN-101نامیده شده است، این دارو را می‌توان درکنار داروهای شیمی درمانی برای بیمارانی که مبتلا به مراحل پیشرفته سرطان پروستات هستند، تجویز کرد. ،ویتامین دی نقش مهمی در تنظیم بافتهای پروستات و پستان ایفا می‌کند.پکلیتکسل (یا “تاکسول”)، که باعث می شود سلول های سرطانی خودکشی کنند، پیش از این نیز یکی از درمان های اصلی سرطان پروستات بوده اما این نوع درمان به مرور در برابر سلول های سرطانی مقاوم، بی اثر می شود. به همین دلیل پزشکان به دنبال دارویی دیگر هستند تا توام با پکلیتکسل از آن استفاده کنند. استفاده از داروی “گلیوک”، که برای درمان لوسمی تجویز می شود، به جلوگیری از گسترش سرطان پروتسات  کمک کرده است گلیوک از انتقال پیام هایی که به سلول ها اجازه تکثیر می هند، جلوگیری می کند. محققان متوجه شدند که این دارو مکانیزمی را متوقف می کند که موجب رشد رگ های خونی تومورها می شود عوارض جانبی شیمی درمانی عبارتند از: ریزش موی سر و ابرو، کاهش گلبولهای سفید خون، ضعف سیستم ایمنی و دفاعی بدن، عفونت، احساس درد، خشکی دهان و پوکی استخوان

5-رادیوتراپی: از آنجا که تومور ممکن است بافتهای اطراف غده پروستات را در بر گرفته باشد انجام جراحی و برداشتن غده پروستات کافی نیست و هر تظاهری از وجود PSA در آزمایش حاکی از گستردگی تومور است. در چنین وضعیتی الگوهای درمانی وسیع‌ تری مانند رادیوتراپی پی ‌گیری می ‌شود. هدف از رادیوتراپی کنترل رشد سلولهای سرطانی است. تابش اشعه به محل تومور ممکن است به صورت خارجی یا داخلی باشد.

رادیوتراپی خارجی: در این روش بیمار در معرض تشعشع قرار می‌ گیرد. اشعه از چند زاویه مختلف از خارج از بدن به تومور هدایت می ‌شود. این روش کاملا بدون درد است و به مدت ۷ تا ۸ هفته ادامه دارد. ولی بیمار از عوارض جانبی مانند تحریک‌ پذیری مقعد، اسهال و خستگی مفرط ناشی از تابش پرتو گزارش می ‌دهد. اثرات اشعه ممکن است واکنشهای پوستی به صورت التهاب، خارش، سوزش، ترشح یا پوسته پوسته شدن پوست را به دنبال داشته باشد. تهوع، ‌استفراغ، بی‌ اشتهایی و آسیب‌های عروقی و تنفسی می تواند از دیگر عوارض جانبی رادیو تراپی باشد. همچنین رادیوتراپی ممکن است باعث سرکوب سیستم خونساز بدن و کاهش گلبولهای سفید و ضعف سیستم ایمنی بدن و نهایتا بروز عفونت شود.

رادیو تراپی داخلی یا براکی تراپی (Brachy therapy): براکی تراپی برای رساندن مستقیم مقدار زیادی اشعه به ضایعه بدخیم است. در این روش، در اتاق عمل با استفاده از سرنج‌ های نازک مواد یونیزه در بدن بیمار کاشته می‌ شود.

6-هورمون درمانی : از آنجا که هورمون تستوسترون به رشد سرطان غده پروستات کمک می کند، هدف از هورمون درمانی کاهش هورمون جنسی در بدن است. این روش با به کارگیری داروهای ضد تستوسترون انجام می‌ گیرد و شامل تجویز هورمون استروژن به عنوان قرص است که تاثیر ضد تستوسترون دارد. عوارض جانبی استفاده از قرصهای حاوی استروژن شامل درد در پستان و رشد پستان است که با قطع مصرف قرص‌ ها از بین می ‌رود.

دانشمندان مولکولی را بنام “ایکول” (eqoul) در روده کشف کرده اند که بعد از هضم سویا بوجود می آید و از رشد کامل سرطان پروستات و بروز طاسی در سر جلوگیری می کند به همین دلیل مردان ژاپنی که سویای بیشتری می خورند؛ بندرت دچار سرطان پروستات می شوند. مولکول مورد نظر، در کار هورمون مردانه DHT که یک محصول فرعی “تستوسترون” است؛ اختلال ایجاد می کند.

خوردن گوجه فرنگی و کلم بروکلی یا مکملهای لیکوپن دار مفید تر از خوردن سبزیجات به تنهایی است و باعث کاهش رشد تومورهای پروستات می شوند. مردانی که قصد مبارزه یا جلوگیری از سرطان پروستات را دارند باید از منابع مختلف غذایی استفاده کنند و به منظور از بین بردن ریسک ابتلا به سرطان انواع مختلف میوه ها و سبزیجات را مصرف کنند. مردانی که بیش از 3 تا 5 بار در هفته گوجه فرنگی و کلم بروکلی مصرف می کنند، 30 درصد خطر ابتلا به سرطان در آنها کم تر است

فلفل تند معالج سرطان پروستات آلکالوئیدی که سبب تندی زیاد فلفل های هالاپینو می شود، به از بین رفتن سلول های سرطان پروستات کمک می کند.

افزایش قطر آلت تناسلی همه چیزی که باید بدانید

در این مقاله می خوانید : 

1. ۱ اقدامات اولیه در فرد با ناراحتی کوچکی آلت :
2. ۲ بهترین دارو جهت افزایش حجم آلت تناسلی :
3. ۳ آیا استفاده از دستگاه کشنده یا پمپ یا وکیوم در افزایش حجم آلت تناسلی مؤثر است ؟
4. ۴ در چه مواردی نیاز به عمل جراحی افزایش قطر آلت تناسلی است ؟
5. ۵ بهترین روش بزرگ کردن قطر آلت تناسلی ؟
6. ۶ تزریق چربی جهت افزایش قطر آلت تناسلی :
7. ۷ تزریق ژل داخل آلت تناسلی مردان :
8. ۸ مقایسه تاثیر تزریق ژل با چربی جهت افزایش قطر آلت تناسلی :
9. ۹ چند جلسه تزریق چربی جهت افزایش قطر آلت تناسلی لازم است ؟
10. ۱۰ مراقبتهای بعد از تزریق چربی داخل آلت تناسلی چیست ؟

 

بسیاری از مردان امروزه مراجعه میکنند و از حجم و طول آلت تناسلی خود شکایت دارند و خواستار افزایش قطر آلت تناسلی هستند در حالیکه در اکثر موارد مشکلی وجود ندارد و این احساس ناخوشایند فرد از طول آلت خودش هست که باعث بروز این ناراحتی میشود .مردانی که از طول آلت تناسلی خود ناراحت هستند قبل از هزینه کردن برای داروها و ابزار گران و بی فایده حتما با پزشک متخصص اورولوژی یا فوق تخصص اورولوژی مشورت نمایند تا در خصوص درمان لازم تصمیم گیری شود .

اقدامات اولیه در فرد با ناراحتی کوچکی آلت :

کاهش وزن : وزن زیاد باعث کوتاه و کوچک بنظر رسیدن آلت تناسلی میشود . توصیه به رژیم غذایی و ورزش و کاهش وزن روش مؤثری است .
تحریک و پیش نوازی پیش از دخول : روش خوب و مؤثر در تحریک همسر است و در بسیاری موارد نیاز به عمل جراحی را از بین می برد .
از بین بردن موهای زاِید ناحیه عانه و شرمگاهی که باعث ایجاد حس بهتر در رابطه میشود .
روشهای افزایش اعتماد به نفس : ورزش و مشاوره روانشناسی اثر مطلوب در افزایش اعتماد به نفس دارد .
بهترین دارو جهت افزایش حجم آلت تناسلی :
هیچ دارو یا پماد که بتواند بصورت دائمی یا حتی کوتاه اثر تأثیری در افزایش حجم آلت تناسلی داشته باشد ، وجود ندارد . جدیداً روی روغن خراطین تبلیغات زیادی میشود که هیچ تأثیری در عمل نداشته و کاملاً بی فایده است .

آیا استفاده از دستگاه کشنده یا پمپ یا وکیوم در افزایش حجم آلت تناسلی مؤثر است ؟
استفاده از این ابزار که چه بصورت پمپ مکش یا وکیوم باشد چه دستگاه لارجرباکس علاوه بر اینکه هیچ تأثیری در افزایش حجم یا طول آلت تناسلی ندارد ، ایجاد عوارض خطرناکی در آلت تناسلی مثل کجی آلت تناسلی و یا پلاک پیرونی و کاهش حس آلت تناسلی ایجاد میکند .بنابراین اصلاً توصیه نمیشود .

 

 

در چه مواردی نیاز به عمل جراحی افزایش قطر آلت تناسلی است ؟
اگر فردی در رابطه جنسی با همسر یا پارتنر خود دچار مشکل شود و باعث اختلال در رابطه جنسی شود میتواند با مشاوره با فوق تخصص اورولوژی یا متخصص کلیه و مجاری ادراری عمل افزایش قطر آلت تناسلی را انجام دهد .البته چنانچه اشاره شد درصد زیادی از مراجعین مشکلی از نظر طول و قطر الت تناسلی خود ندارند و فقط این تصور ذهنی در ذهنشان القا شده است .

بهترین روش بزرگ کردن قطر آلت تناسلی ؟

روشهای متعدد جهت افزایش قطر آلت تناسلی مردان وجود دارد که به تزریق چربی داخل آلت تناسلی ، تزریق ژل داخل آلت و انتقال بافت چربی از ناحیه دیگر بدن به آلت تناسلی میتوان اشاره کرد ولی بهترین روش افزایش قطر آلت تناسلی برداشت چربی با لیپوساکشن از نواحی پر چرب و تزریق آن داخل آلت تناسلی فرد است .

تزریق چربی جهت افزایش قطر آلت تناسلی :
تزریق چربی یکی از راه‌های مورد تأیید و بی خطر برای افزایش قطر  آلت تناسلی مردانه است. این روش بدین صورت است که از چربی‌های اضافی دور شکم و یا پهلوها ساکشن می‌شود. این چربی‌ها طی فرآیند مخصوص کمی فیلتر می‌شود و مواد زائد آن گرفته می‌شود و سپس به دور آلت تناسلی تزریق می‌شود.

نکته مهم این است که حتماً این چربی را از بدن خود فرد متقاضی لیپوساکشن می‌کنند، دلیل این کار این است که فرد به چربی فرد دیگر حساسیت ندهد.

افزایش قطر آلت تناسلی

نکته مهم دیگر این روش فیلتر کردن چربی‌های ساکشن شده است. چون احتمال دارد به خاطر وجود ناخالصی‌ها این عمل که نوعی پیوند محسوب می‌شود با آلت هماهنگ نشود و سلول‌های چربی مرده و دفع شوند. همچنین در صورت فیلتر نکردن امکان ایجاد عفونت نیز وجود دارد.

تزریق ژل داخل آلت تناسلی مردان :
در این روش از نوعی ژل به نام ردکسیس با پایه هیالورونیک اسید برای بزرگ کردن آلت تناسلی استفاده می‌شود. این روش بسیار ساده بوده و شبیه به استفاده از پرکننده‌های تزریقی به دیگر بخش‌های بدن می‌باشد . تزریق ژل به آلت تناسلی درمان نسبتاً سریعی است که تنها حدود یک ساعت یا کمی بیشتر طول می‌کشد.

برای بزرگ کردن آلت تناسلی ،پزشک ژل را به بدنه آلت تناسلی تزریق می‌کند. برای بزرگ کردن آلت تناسلی با تزریق ژل ، یک سوزن کوچک برای تزریق استفاده می‌شود که بدین معنی است که این روش ساده و بی‌خطر بوده و با حداقل درد همراه است. معمولاً برای تزریق ژل به آلت تناسلی نیازی به بی‌حس کننده موضعی نمی‌باشد .

مقایسه تاثیر تزریق ژل با چربی جهت افزایش قطر آلت تناسلی :
با توجه به اینکه چربی بافت سازگار با بدن بوده و ماندگاری بیشتر و هزینه کمتر نسبت به ژل دارد بهترین ماده جهت تزریق ، چربی است . مضاف بر اینکه در طی عمل تزریق چربی ، چربیهای اطراف آلت تناسلی و شکم نیز برداشته میشود که این خود در احساس بهتر اعتماد بنفس و افزایش طول آلت تأثیر زیادی دارد .

چند جلسه تزریق چربی جهت افزایش قطر آلت تناسلی لازم است ؟
ممکن است دو یا سه جلسه جهت تزریق چربی و تزریق هر سال در تزریق ژل لازم به تکرار باشد .

مراقبتهای بعد از تزریق چربی داخل آلت تناسلی چیست ؟

کبودی: این یک عارضه طبیعی است که در ۲ روز اول بعد از تزریق بیشتر به چشم می‌خورد، سپس به مرور زمان برطرف می‌شود.
 تورم : آلت تا چند روز به نحو قابل توجهی متورم است این ورم به زودی برطرف می‌شود، پزشک برای شما داروی ضد تورم تجویز می‌کند.
اگر درد شدید یا مشکلی در دفع ادرار داشتید به سرعت با جراح تماس بگیرید.
تا ۲۴ ساعت رابطه جنسی نداشته باشید.

عدم نزول بیضه چیست

عدم نزول بیضه چیست
 

 

تشخیص و درمان زود هنگام بیضه نزول نکرده به حفظ باروری و بهبود تشخیص زودهنگام بدخیمی بیضه کمک می کند.

معاینه فیزیکی بیضه می تواند مشکل باشد، لذا در صورتی که نتوان بیضه را در کیسه بیضه لمس کرد حتما بایستی با ارولوژیست مشاوره شود. عدم اقدام درمانی فراتر از یک سال اول عمر توصیه نمی شود زیرا تاخیر در درمان، میزان موفقیت جراحی را کاهش می دهد و احتمالا باعث اختلال در روند تولید اسپرم (اسپرماتوژنز) می شود. در شش ماهگی، بیماران مبتلا به بیضه نزول نکرده(Undescended testes or Cryptorchidism) باید توسط یک اورولوژیست برای تشخیص و درمان مورد بررسی قرار گیرد.

ارجاع زود هنگام به ارولوژیست برای بیضه های غیر قابل لمس دو طرفه در نوزاد یا برای هر کودک با بیماری هیپوسپادیاس (پائین بودن سوراخ خروج ادرار از محل طبیعی خود) و عدم نزول بیضه ها به صورت همزمان ضروری می باشد. درمان بیضه نزول نکرده بایستی بین سن شش ماه تا دو سال انجام شود که درمان شامل هورمون درمانی و یا درمان جراحی می باشد.

موفقیت درمان در هر دو نوع درمان بستگی به موقعیت بیضه ها در هنگام تشخیص دارد.. اگرچه جراحی و orchiopexy (پائین آوردن بیضه) بیماران از ابتلا به بدخیمی بیضه محافظت نمی کند، اما این کار به تشخیص زود هنگام بدخیمی بیضه از طریق خودآزمایی بیضه (معاینه بیضه توسط خود) کمک می کند.

نهان بیضگی، یا عدم نزول بیضه، معمولا در طی معاینه نوزاد تشخیص داده می شود. تشخیص این بیماری، شناسایی سندرم های همراه، ارزیابی تشخیصی مناسب و ارجاع به موقع برای درمان جراحی توسط اورولوژیست گام های مهمی در جلوگیری از عواقب نامطلوب است.

بیضه نزول نکرده

فهرست موضوعات    
پیامدهای بیضه نزول نکرده
سرطان بیضه
ناباروری
پیچ خوردگی بیضه و فتق مغبنی
علائم و آناتومی
درد بیضه

پیامدهای بیضه نزول نکرده
منطق درمان بیضه نزول نکرده پیشگیری از عوارض بالقوه آن است. رایج ترین مشکلات در ارتباط با عدم نزول بیضه شامل تومور بیضه، ناباروری، تورشن بیضه (پیچ خوردن بیضه به دور طناب خود) و فتق مغبنی می باشد.

سرطان بیضه

به خوبی اثبات شده است که در مردان با سابقه بیضه نزول نکرده نسبت به افراد عادی میزان بروز سرطان بیضه بالاتر از حد انتظار است. در حالی که احتمال میزان ابتلا به سرطان بیضه در گذشته احتمالا دست بالا تخمین زده شده است، بروز ابتلا به سرطان بیضه در میان مردان مبتلا به بیضه نزول نکرده تقریبا یک در ۱۰۰۰ تا یک در ۲۵۰۰ می باشد. اگرچه خطر ابتلا نسبت به جمعیت عمومی به طور معنی داری بالاتر است (یک در ۱۰۰۰۰۰)، ولی این سطح از خطر باعث نمی شود تا به درمان های رادیکال، مانند حذف تمام بیضه داخل شکمی را روی بیاوریم.

حدود ۲۰ درصد از تومورهای بیضه در مردان با بیضه نزول نکرده یک طرفه، در بیضه سمت مقابل که به طور طبیعی نزول کرده است رخ می دهد؛ این یافته، از مخالفت با حذف بی رویه بیضه نزول نکرده پشتیبانی می کند. نهان بیضگی و سرطان بیضه نیز ممکن است تظاهراتی از اختلال ژنتیکی بیضه باشند، بنابراین،  بروز سرطان در بیضه نزول نکرده ممکن است به دلیل محل غیر طبیعی بیضه و نزول نکردن آن نباشد. اگر چه اثبات نشده است که orchiopexy و پائین آوردن بیضه با جراحی، خطر ابتلا به سرطان بیضه را کاهش می دهد، ولی به سهولت تشخیص زود هنگام سرطان بیضه از طریق خودآزمایی بیضه کمک می کند.

ناباروری

به عنوان یک گروه، مردانی که بیضه نزول نکرده داشته اند کاهش تعداد اسپرم، اسپرم با کیفیت پائین تر و میزان باروری پایین تری نسبت به مردان با بیضه ها نزول کرده نرمال داشته اند. احتمال ناباروری با نهان بیضگی دو طرفه و بالا بودن سن در زمان orchiopexy،(پائین آوردن بیضه با جراحی) افزایش می یابد. اختلال در تولید اسپرم (اسپرماتوژنز) ممکن است تا حدی به علت زمینه ی ناهنجاری های ژنتیکی ایجاد شود که خطر ابتلا به سرطان بیضه را نیز می تواند افزایش دهد. به همین دلیل، ممکن است اختلال در تولید اسپرم (اسپرماتوژنز) از طریق مداخله جراحی و پائین آوردن بیضه به طور کامل برگشت پذیر نباشد.

بر خلاف خطر ابتلا به سرطان بیضه، به نظر می رسد مزیت  orchiopexy (پائین آوردن بیضه با جراحی) زود هنگام، حفظ باروری می باشد. از طریق بیوپسی بیضه در زمان orchiopexy ، نشان داده شده است که تراکم سلول های تولید کننده اسپرم(ژرم سل) با گذشت زمان کاهش می یابد، و این اتفاق از اوایل یک سالگی شروع می شود. به همین دلیل، درمان بیضه نزول نکرده از اوایل شش ماهگی توصیه می شود و بایستی قبل از سن دو سالگی حتما انجام شده باشد.

پیچ خوردگی بیضه و فتق مغبنی

اگرچه شواهد کمی وجود دارد، ولی تصور می شود میزان بروز چرخش بیضه در بیضه های نزول نکرده بالاتر از بیضه های نزول کرده به داخل کیسه بیضه (اسکروتوم) می باشد.

پیچ خوردگی بیضه نزول نکرده اغلب با بروز تومور بیضه همراه است، که احتمالا به دلیل افزایش وزن بیضه  و بهم ریختگی ابعاد آن می باشد. پیچ خوردگی بیضه داخل شکمی ممکن است به صورت درد حاد شکم  تظاهر کند.بیضه غیر قابل لمس در معاینه فیزیکی سرنخی برای تشخیص در این حالت است، اما اغلب چرخش بیضه تنها در زمان باز کردن و اکتشاف شکم تشخیص داده می شود.

در صورت وجود فتق مغبنی همراه با بیضه نزول نکرده ، ترمیم فتق همزمان با orchiopexy (پائین آوردن بیضه با جراحی) ضروری است.

علائم و آناتومی

اکثر بیضه های نزول نکرده در حال حاضر در بدو تولد بروز می کند. تا یک سوم نوزادان پسر زودرس و ۳ تا ۵ درصد از نوزادان پسر ترم (نوزادانی که به هنگام به دنیا آمده اند) با بیضه نزول نکرده متولد می شوند.

در سه ماهگی، میزان بروز به ۰.۸ درصد کاهش می یابد، بین سه ماهگی و بزرگسالی، میزان بروز نهان بیضگی تغییر نمی کند.

انتظار و عدم اقدام درمانی گزینه مناسبی نیست چرا که عدم نزول بیضه واقعی به ندرت خود به خود پس از سه ماهگی نزول می یابد.

گهگاه، بیضه ها که در اوایل دوران کودکی در موقعیت کیسه بیضه (اسکروتوم) مشاهده شده است “صعود” کرده و در واقع به بیضه نزول نکرده تبدیل می شوند. در حالی که پزشکان در گذشته بر این باور بودند که این یافته ها نشان دهنده خطا در معاینه فیزیکی اولیه بوده است، ولی در حال حاضر صعود بیضه  پدیده ای است که به خوبی به اثبات رسیده است. این پدیده در کودکان بزرگتر رخ می دهد. صعود بیضه در کودکان بزرگتر احتمالا نشان دهنده بیضه نابجا است.

نهان بیضگی را بر اساس یافته های فیزیکی و یافته های حین عمل می توان طبقه بندی کرد: (۱) عدم نزول بیضه واقعی (شامل داخل شکمی، در ناحیه حلقه داخلی کانال مغبنی و بیضه داخل کانال مغبنی)، که در طول مسیر طبیعی نزول وجود دارد و یک gubernaculum نرمال؛ (۲) بیضه نابجا، که یک gubernacular غیر طبیعی دارد؛ و (۳) بیضه تحریک پذیر یا انقباض پذیر  retractile testicles، که در واقع بیضه نزول کرده است ولی به دلیل تحریک پذیری و انقباض عضلات طناب بیضه، بیضه مرتبا بالا می رود. مهم ترین دسته ای که هنگام معاینه فیزیکی بیضه بایستی تشخیص داده شد  بیضه تحریک پذیر یا انقباض پذیر  retractile testicles است، زیرا هیچ درمان هورمونی یا درمان جراحی برای این بیماری مورد نیاز نیست.

در حال حاضر حدود ۲۰ درصد از نوزادانی که با نهان بیضگی مراجعه می کنندحداقل یک بیضه غیر قابل لمس دارند. از طریق معاینه حین جراحی، در حدود نیمی از بیضه های غیر قابل لمس داخل شکمی بوده، در حالی که بقیه موارد بیضه غیر قابل لمس محو و ناپدید شده و یا تحلیل رفته اند. تصور می شود بیضه محو شده به دلیل چرخش داخل رحمی بیضه ایجاد می شود.

عکس بیضه نزول نکرده

درد بیضه

درد بیضه ممکن است در هر دو بیضه یا یکی از آنها احساس شود و بسته به دوره زمانی، می‌تواند شدید، نیمه‌شدید یا مزمن باشد.

عدم نزول بیضه یعنی چه

 عدم نزول بیضه یعنی چه

الف. تعاریف:

بیضه ها در دوران جنینی در داخل شکم هستند. حوالی ماه هفتم بارداری، بیضه ها با عبور از کانال کشاله ران (inguinal canal)، به کیسه بیضه(scrotum)  مهاجرت میکنند. اگر نزول بیضه در هر قسمت از مسیر طبیعی متوقف شود، به آن عدم نزول بیضه می گویند. بهترین زمان برای تشخیص عدم نزول بیضه در دوران نوزادی است.3% از نوزادان‌ پسر رسیده‌ و 30% از نوزادان‌ پسر نارس‌ دچار عدم‌ نزول‌ بیضه‌ هستند. این میزان در سن یک سالگی به  0.8% تقلیل  می یابد.

در 10% موارد مشکل دوطرفه است.عدم نزول بیضه(undescended testis)  در 80% موارد یکطرفه است. در اکثر موارد نزول در سنین 3 تا 6 ماهگی رخ داده و نزول پس از این زمان نادر است. در کل حدود 80% موارد خودبخود نزول میکنند.  بیضه نزول‌ نکرده میتواند قابل لمس یا غیر قابل لمس باشد. گاهی بیضه در دوران نوزادی در داخل کیسه  بیضه‌ بوده و با گذشت زمان بیضه بالا میرود، که به این حالت صعود بیضه‌ می گویند؛که حالت اکتسابی دارد و بیشتر در کودکان 10-1 ساله دیده میشود.

این حالت ثانویه به عدم رشد طناب بیضه متناسب با رشد قدی کودک میباشد؛ و در نتیجه بیضه به داخل کشاله ران کشیده میشود. به همین خاطر میباید بیضه در معاینات سالیانه متخصص کودکان کنترل شود. میزان شیوع صعود بیضه 7-1% است.گاهی صعود بیضه‌ به دنبال جراحی فتق پدید می آید. حد اکثر در 50% موارد آنومالی های اپیدیدیم دیده میشود.

ب. عوامل خطر برای عدم نزول بیضه:
عوامل خطر شامل موارد ذیل است:

• نارس بودن نوزاد
• وزن کم هنگام تولد
• تماس مادر با حشره کشها
• دیابت و چاقی مادر
• مصرف سیگار در دوران بارداری
• مصرف مسکن های ضعیف نظیر استامینوفن و ایبوبروفن در دوران بارداری
• سابقه خانوادگی مثبت
• لقاح مصنوعی
• برخی سندرمهای مادرزادی

ج. تشخیص و طبقه بندی:

کودک می باید از نظر محل، سایز، و سایر اختلالات همراه نظیر هیپوسپادیاس(hypospadiasis)   مورد ارزیابی قرار گیرد. برای معاینه بهتر است اتاق گرم باشد، حواس کودک پرت شود، و معاینه چند بار تکرار گردد. در این بیماران کیسه  بیضه خالی است و در موارد یکطرفه عدم تقارن در کیسه  بیضه ها دیده میشود. ممکن است بیضه درهر نقطه ای ازمسیر نزول لمس شود.

در 80% موارد بیضه نزول نکرده قابل لمس است. اگر هر دو بیضه غیرقابل لمس باشند، به ویژه چنانچه اشکال در تکامل آلت نیز مشاهده گردد، توصیه به انجام تست ژنتیک و هورمونی از نظر اختلالات ابهام جنسی میشود. در این موارد میباید به مشکلات " غده فوق کلیوی " مشکوک شد. در صورت عدم لمس هر دو بیضه و طبیعی بودن غده فوق کلیوی؛ ارزبابی سطح خونی anti-mullerian hormone یا mullerian inhibiting substance ضروری است.  هیپوسپادیاس در 24-12% وموارد با عدم نزول بیضه همراهی دارد.

در 40-15%موارد بیضه غیرقابل لمس، بیضه ازبین رفته است؛ که علت آن احتمالأ چرخش طناب بیضه(testicular torsion) در دوران جنینی است. چنانچه بیضه غیرقابل لمس بوده و بیضه مقابل بزرگتر از حد معمول باشد، احتمال<< بیضه ازبین رفته >> افزایش می یابد.در 50-25% موارد بیضه غیرقابل لمس، بیضه داخل شکم واقع شده است.روش های تشخیصی در موارد عدم نزول بیضه شامل سونوگرافی، "ام آر آی" و لاپاروسکوپی میباشد.

موردی که در تشخیص افتراقی با عدم نزول بیضه قرار میگیرد؛ بیضه جمع شونده(retractile testis) است. در افراد طبیعی واکنش غیر ارادی عضله کرماستریک، موجب بالارفتن بیضه میشود. این رفلکس در شیرخواران واضح تر میباشد.

معمولأ بیضه جمع شونده به صورت دوطرفه دیده میشود. اگر در این حالت در اکثر مواقع بیضه در داخل کیسه لمس میشود، توصیه به معاینات با فواصل 6 ماهه میگردد. خطر صعود بیضه در موارد بیضه های جمع شونده افزایش می یابد.

د. درمان:
اصلاح  عدم نزول بیضه با هدف بهبود عملکرد بیضه، کاهش و/ یا تسهیل تشخیص سرطان بیضه، تامین زیبایی، و پیشگیری از عوارضی نظیر فتق یا چرخش طناب بیضه توصیه میگردد. در شیرخواران، در شش ماه اول کودک تحت نظر قرار میگیرد؛ تا در این مدت اجازه نزول خودبخود بیضه داده شود.

اگر در این مدت نزول خودبخود بیضه رخ ندهد، اجماع کلی از جراحی در سن شش ماهگی حمایت میکند. عمل جراحی تا سن 18 ماهگی موجب حفظ باروری میگردد. هورمون درمانی در این بیماران توصیه نمیشود. این عمل جراحی (ارکیوپکسی[orchiopexy] ) بهتر است توسط ارولوژیست اطفال یا جراح اطفال انجام پذیرد.علل این رویکرد شامل موارد ذیل است:

1-  نزول بیضه در شیرخواران رسیده پس از شش ماهگی غیرمحتمل است؛ 2-  رشد بیضه پس از جراحی زودهنگام بهبود می یابد؛ و 3- درمان هورمونی موثر نیست و توصیه نمیشود.

پس از سن 18 ماهگی تا قبل از بلوغ، ارکیوپکسی ریسک سرطان را 6-2 برابر کاهش میدهد.

در مواردی که بثورات واضح جلدی در محل برش جراحی دیده شود و یا شواهد عفونت دستگاه تنفسی فوقانی یا عفونت گوش میانی وجود داشته باشد؛ عمل به تعویق می افتد. پزشک خود را از بیماریهای کودک آگاه سازید.

 در کودکان زیر یک سال، تا 4 ساعت قبل از عمل شیر مادر و 6 ساعت پیش از آن شیر خشک میتوان داد. در کودکان بالای 12 ماه، از ساعت 12 شب به بعد نمیتوان غذای جامد و مایعات غیر روشن نظیر شیر داد. در تمامی کودکان تا 2 ساعت قبل از جراحی میتوان آب داد. جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام میپذیرد. مدت عمل حدود یک ساعت است.

دراین بیماران ابتدا یک برش 2 سانتیمتری در کشاله ران داده میشود؛ سپس بیضه به آرامی با حفظ عروق و لوله نطفه بر، از چسبندگیها جدا شده و کیسه فتق ( در صورت وجود) نیز بسته شده؛ بیضه بدون چرخش به داخل کیسه بیضه با برش مجزا آورده شده؛ با بخیه به جدار کیسه بیضه ثابت میشود.برخی کودکان تا چند ساعت پس از جراحی به علت بیهوشی عمومی بیقرارند که جای نگرانی ندارد.

در کودکان بزرگتر تهوع و استفراغ ثانویه به اثرات داروهای بیهوشی میتواند مشاهده شود که گذرا است. چند ساعت پس از جراحی رژیم مایعات شروع میشود.گاهی جراحی در دو مرحله، با فاصله حداقل 6 ماه، صورت میپذیرد.در 5% بیماران در هنگام جراحی بیضه یافت نمیشود، که در این حالت <<بیضه از بین رفته>> است. لاپاروسکوپی در موارد تشخیص بیضه داخل شکمی کاربرد دارد.  

ه. اقدامات پس از عمل:
نقاهت معمولأ یک هفته طول میکشد. آنتی بیوتیک در راستای پیشگیری از عفونت داده میشود. جهت کنترل درد استامینوفن تجویز میشود؛ با دوز 10 تا 15 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، هر 4 تا 6 ساعت.

به ندرت پس از روز دوم جراحی نیاز به مسکن وجود دارد. کودک در زمان ترخیص میباید به خوبی بخورد و بیاشامد. در 24 ساعت اول غذای چرب داده نشود. 2 روز پس از ترخیص کودک میتواند دوش بگیرد؛ ولی زخم نباید کاملأ خیس شود. از زخم کودک مراقبت کنید؛ تا خشک و تمیز باشد.

مواظب علایم عفونت نظیر تب، ترشح از زخم، گرمی و قرمزی زخم باشید. ممکن است به دنبال عمل، ورم و خونمردگی پدید آید که گذرا بوده و طی 3 هفته تا 3 ماه برطرف میگردد. حساسیت مختصر در محل برش طبیعی است. گاهی یک فرورفتگی در کیسه بیضه مشاهده میشود که به دنبال جذب بخیه برطرف خواهد شد. کودک طی یک هفته میتواند مدرسه رود.پس از جراحی شیرخوار حداقل تا 4 هفته نباید از تفریحات زینی نظیر روروک، سه چرخه و غیره استفاده نماید؛ تا بیضه جابجا نشود.

فعالیت های ورزشی نیز در کودکان بزرگتر حداقل تا 4 هفته محدود شود.2-1 هفته پس از جراحی کودک معاینه شده و سپس سه ماه بعد ویزیت میشود. ویزیتهای بعدی 6 و 12 ماه  و زمان بلوغ خواهد بود. معمولأ بخیه ها جذبی هستند و نیاز به کشیدن ندارند.

گاهی در این بیماران بخیه ها حوالی هفته چهارم از محل برش خارج میشوند. این مسأله با قرمزی  و ترشح مختصر همراهی دارد. این یک پدیده طبیعی است و توصیه به شستشو با آب و صابون ملایم؛ و صبر میگردد. به دنبال جذب یا افتادن بخیه ها، زخم التیام می یابد.

 در موارد ذیل با پزشک خود تماس بگیرید:

   درد وتورم بیضه

   تب بالای 38 درجه

   قرمزی، گرمی یا ترشح زرد رنگ یا بدبو از زخم

   عدم پاسخ درد به استامینوفن

   عدم بهبود تهوع، استفراغ، یبوست و اسهال

   بی اشتهایی

   درد شکمی

   درد معده

   خونریزی از بخیه، و عدم پاسخ به فشار 5 دقیقه ای 

   هرگونه دلواپسی در رابطه با نقاهت کودک

در شیرخواران نارس میتوان پس از شش ماهگی نیز منتظر نزول بیضه بود. حتی در موارد نزول خودبخود بیضه، به دلیل احتمال صعود مجدد بیضه، معاینه مستمر توصیه میگردد.

ه. عوارض جراحی:
 عوارض جراحی شامل کوچک شدن ( آتروفی ) بیضه، صعود مجدد بیضه، آسیب بیضه، آسیب لوله نطفه بر، خونریزی و عفونت است.احتمال کوچک شدن بیضه به دنبال جراحی به محل اولیه بیضه مرتبط است.این میزان در موارد بیضه داخل شکمی 27%، داخل کانال کشاله ران 13%، و زیر کانال کشاله ران 8% میباشد.معمولأ به علت وجود بیضه سالم در طرف مقابل، آتروفی موجب ناباروری نمیشود. آسیب لوله نطفه بر در 1% موارد دیده میشود.

و. پیش آگهی:
خطر سرطان بیضه در کسانی که سابقه عدم نزول بیضه دارند افزایش می یابد؛ و ریسک آن در موارد عدم  جراحی 2.5 تا 8 برابر و در صورت جراحی قبل از سن بلوغ 3-2 برابر خواهد بود. در واقع جراحی قبل از بلوغ در مقایسه با پس از آن به نحو چشمگیری از ریسک سرطان بیضه میکاهد.  درکل احتمال سرطان، 0.25-0.1% میباشد. سرطان بیضه در سنین 25 تا 40 سالگی شایعتر است.

معاینه مستمر بیضه توسط بیمار از نظر وجود ورم و لمس هر نوع توده  اساس غربال گری سرطان بیضه در این عده است. معاینه توسط بیمار باید  هر ماه صورت پذیرد. کاهش میزان باروری عارضه دیگر در این بیماران است که با جراحی زودهنگام شدت آن تقلیل می یابد. مشکلات روانی همراه با کاهش اعتماد به نفس مرد، در صورت عدم رفع مشکل، در این بیماران دیده میشود.

احتمال چرخش طناب بیضه دربیمارانی که عمل نشده اند، بیشتر است. بیضه های نزول نکرده، در برابر ضربه آسیب پذیرتر هستند.  درکل جراحی زودهنگام از شدت این عوارض میکاهد.
 

روش های درمان تنگی مجرا

 

تنگی مجرای ادراری چیست ؟

روش های درمان تنگی مجرا

به طور کلی روش های درمانی دو دسته هستند :

1. روش های اندوسکوپیک
2. روش های آناستوموتیک و عمل جراحی جایگزینی

 

 روش های آندوسکوپیک :

 اتساع (دیلاتاسیون) مجرای ادراری

اگرچه اتساع برای اغلب موارد تنگی قابل انجام است ولی در بسیاری از این موارد این درمان مناسب و مفید نیست. از این جمله تنگی هایی که به اتساع مکرر (بیش از 2 بار در سال) نیاز دارند که در این مواقع بهتر است از روش های دیگر استفاده شود.

عارضه دیلاتاسیون مجرا خونریزی و عفونت است. بیمارانی که در معرض این عوارض هستند نیز بهتر است با یک روش دیگر درمان شوند.

برای انجام دیلاتاسیون بهتر است در اولین بار اورتروگرافی رتروگرید یا سیستوسکوپی انجام و اینکه آیا کاندید مناسب برای دیلاتاسیون است یا نه مشخص شود. دیلاتاسیون توسط سوندهای فلزی یا فیلی فورم فالور انجام می شود. دیلاتاسیون باید به تدریج و بدون فشار انجام شود. سوندهای فلزی با قطر کم به خاطر نوک تیز بودن آن برای دیلاتاسیون بسیار خطرناک بوده و به راحتی مجرا را پاره می کند. لذا بهتر است برای دیلاتاسیون حتی الامکان از سوند های با قطر بیشتر استفاده شود. در صورتی که تنگی شدید باشد و سوند های نازک تر لازم باشد استفاده از فیلی فورم فالور به دیلاتاتورهای فلزی ارجحیت دارد. گاهی از اوقات مجرا به طور کامل مسدود است در این موارد امکان دیلاتاسیون وجود ندارد و اغلب نیاز به جراحی باز یا یورتروپلاستی است.

به دنبال دیلاتاسیون، بیمار پیگیری می شود. سیر بیماری به مقدار زیادی درمان بعدی را تعیین خواهد کرد. در صورت عود تنگی در فاصله کوتاه پس از عمل باید بیمار را کاندید درمان های غیر از دیلاتاسیون مانند یورتروتومی داخلی یا جراحی باز کرد.

برای کاهش دفعات مراجعه بیمارِ دچار تنگی مجرا به بیمارستان و انجام آن در اتاق عمل سونداژ متناوب بدنبال دیلاتاسیون اولیه صورت می گیرد.

دیلاتاسیون مجرا توسط سونداژ متناوب به وسیله بیمار از روش هایی است که گاهی اوقات برای جلوگیری از عود تنگی بعد از دیلاتاسیون اولیه توصیه می شود. دستورالعمل های مختلفی در دنیا جهت سونداژ متناوب به دنبال دیلاتاسیون وجود دارد. در تنگی های طولانی و دارای عود مکرر روش جدی تر زیر توصیه می گردد.

 

سونداژ برای هفته اول روزانه ، هفته دوم یک روز در میان و هفته سوم 3 روز یک بار و هفته به هفته یک بار و سپس هر دو هفته یک بار سپس ماهیانه ادامه می یابد. سونداژ متناوب می بایست حداقل 6 ماه ادامه یابد. البته انجام آن با آموزش توسط پزشک و ادامه آن نیز با ویزیت های دوره ای جهت اطمینان از انجام صحیح سونداژ متناوب همراه خواهد بود.

1-2   اورتروتومی داخلی

انجام اورتروتومی ، بریدن تنگی و پاره کردن حلقه تنگی است به این امید که در محل شکاف ، اپی تلیوم رشد و مانع اتصال مجدد و تشکیل حلقه تنگی شود. اورتروتومی تحت بی حسی از کمر و یا بیهوشی عمومی انجام می شود هر چند که با بی حسی موضعی هم در موارد زیادی قابل انجام است. قبل از شروع کار آنتی بیوتیک تزریقی به عنوان پروفیلاکسی شروع و پس از ان تا زمان خروج سوند فولی ادامه می یابد. در صورت تنگی شدید به شکلی که مجرای بسیار باریک وجود داشته باشد باید قبل از شروع به بریدن تنگی، گایدوایر داخل مجرا گذاشته و سپس اقدام به اورتروتومی در سایتهای مختلف انجام می شود. باید از بریدن بسیار عمیق پرهیز کرد این کار باعث انحراف آلت و گسترش فیبروز می شود. گذاشتن سوند فولی و مدت زمان آن وابسته به شدت و نوع تنگی است. تنگی سطحی مخاطی نیازی به سوند فولی ندارد ولی تنگی های شدید با اسکار سفت ار 7 روز تا 3 هفته نیاز به سونداژ دارد.

روش های مختلف برای جلوگیری از عود و افزایش موفقیت اورتروتومی وجود دارد مثل تزریق استروئید داخل ضایعه و یا سونداژ متناوب که سونداژ متناوب نتیجه بهتری داشته است.

 

اگر تنگی عود کند انجام دوباره اورتروتومی و دیلاتاسیون دارای ارزش محدود می باشد یک روش منطقی برای درمان به این صورت است که تنگی ها برای اولین با یکی از دو روش اورتروتومی یا دیلاتاسیون درمان شوند و در صورت عود زودرس بهتر است در مرحله بعدی از یورتروپلاستی استفاده شود. 

1-3   استنت های مجرا

گذاشتن استنت دائم داخل مجرا برای درمان تنگی امروزه شایع شده است. استنت های دائمی از جنس استیل یا تیتانیوم با استفاده از سیستوسکوپی پس از انجام دیلاتاسیون یا اورتروتومی داخلی ، داخل محل تنگ در مجرای بولبار گذاشته شود. در طی 12-6 ماه مخاط و یوروتلیوم روی محل تنگ را می پوشاند. استنت ها در تنگی های مجرا در تنگی مجرای بولبار که شدید نبوده و کوتاه باشند قابل استفاده هستند. انجام این عمل به شکل سرپایی بوده و پس از آن بیمار مرخص می شود.

مشکلات استفاده از استنت شامل عود مجدد تنگی داخل استنت است که نیازمند گذاشتن مجدد استنت است. عود تنگی می تواند دیستال و یا پروگزیمال به تنگی باشد و در 30% موارد رخ می دهد. احتمال عود تنگی در موارد تنگی های ثانویه به شکستگی لگن و سابقه قبلی یورتروپلاستی بیشتر است. مهاجرت و جا به جایی استنت به طرف پروگزیمال و یا دیستال از عوارض این روش است که عمدتا در اوایل و قبل از اپی تلیالیزه شدن استنت رخ می دهد.

درمان استاندارد تنگی مجرا که به روش های اورتروتومی و دیلاتاسیون جواب نمی دهد یورتروپلاستی است. استنت در افراد جوان ، در بیماران با فیبروز زیاد و در مجرای آلتی توصیه نمی شود.

در مواردی که با روش های اندوسکوپیک نتوان تنگی را درمان کرد از روش جراحی باز استفاده می شود. روش های جراحی باز بسیار متنوع و متفاوت هستند و انتخاب یکی از آن ها وابسته به نوع تنگی ، طول ، تعداد و علت تنگی دارد.

 

2. روش های آناستوموتیک و عمل جراحی جایگزینی 

اصول جراحی باز: بیماران قبل از عمل باید ادرار استریل داشته باشند و در مواردی که سوند متمکن سوپراپوبیک وجود دارد باید تعویض شده و آنتی بیوتیک وسیع الطیف شروع شود. مدت زمان حفظ سوند مجرا بسته به شدت تنگی و نوع آن بوده و باید قبل از خروج سوند اورتروگرافی از دور کاتتر مجرا انجام و عدم وجود خروج ادرار اثبات شود. تعبیه سوند سوپراپوبیک (سیستوستومی) به خاطر سهولت در خارج کردن سوند مجرا بدون نگرانی توصیه می شود. پی گیری بیماران پس از عمل با اورتروگرافی رتروگرید و یا سیستویورتروسکوپی در ماه 6 و 12 پس از عمل انجام می گیرد. برای یورتروپلاستی های جایگزینی پی گیری طولانی تری لازم است.

2-1   تنگی مناتوس :

تنگی مه آ نسبتاً نادر بوده ولی می تواند تمام گروه های سنی مردان رامبتلا کند.

در اطفال به دنبال ختنه رخ داده و اغلب به راحتی با دیلاتاسیون یا مه ا آتوتومی خوب می شود. در مردان نابالغ تنگی مه آ ممکن است به دنبال دستکاری های اندوسکوپیک مانند جراحی پروستات رخ دهد. این تنگی ها هم اغلب به دیلاتاسیون های متناوب توسط بیمار پاسخ داده و خوب می شوند.

این عمل به شکل دو مرحله ای انجام می شود به این صورت که در مرحله اول بخش تنگ مجرا خارج شده و به جای ان مخاط بوکال گذاشته شده سپس 12-3 ماه بعد ، مجرا توبولاریزه شده و حشفه آلت گلانز بر روی آن ترمیم می شود. تنگی های مه آتوس که ثانویه به LS نیستند را می توان با بافت های جایگزین از مخاط دهان می توان ترمیم کرد (لیکن اسکلروز).

2-2   تنگی مجرای آلتی (لیکن اسکلروز) :

دلایل تنگی مجرای آلتی شامل LS ، ضربه ، سونداژ تروماتیزه ، عفونت و التهاب است. اورتروتومی و دیلاتاسیون اگرچه در این محل نسبتاً راحت است ولی اغلب کارساز نیوده و موثر نیست. با توجه به محل آناتومیک این بخش مجرا انجام یورتروپلاستی آناستوموتیک امکان پذیر نبوده و به خاطر کوتاه شدن مجرا باعث ایجاد خواهد شد لذا در این بخش مجرا شاید بهترین و تنها روش ترمیم روش یوتروپلاستی جایگزینی باشد.

برای بازسازی مجرا از گرافت ها یا فلاپ های موضعی استفاده می شود گرافت های انحراف دهانی و پوست ناحیه پشت گوش استفاده می شود. پس از انجام بازسازی مجرا سوند مجرا تعبیه می شود و روز 14 پس از عمل از دور آن اورتروگرافی انجام می شود. پانسمان در مجرا باید در حد نگه دارنده بوده و فشار زیاد نداشته باشد.

2-3   تنگی مجرای بولبار :

تنگی این بخش مجرا ثانویه به التهاب و عفونت و یا ترومای زینی به مجرا است. تنگی های ثانویه به عفونت اغلب طولانی و متعدد و تنگی های ثانویه به تروما اغلب کوتاه و منفرد هستند. دلیل ایجاد تنگی در نحوه درمان و برخورد با تنگی موثر است. نوع درمان تنگی های مجرای بولبار به میزان زیادی وابسته به طول ، تعداد و میزان اسپونژیوفیبروز است. برای تنگی های کوتاه و 2-1 سانتی متر از روش آناستوموز و برداشتن بخش تنگ مجرا استفاده می شود.

اگر تنگی کوتاه باشد بخش تنگ خارج شده و پس از اسپاچوله کردن دو سر مجرا با نخ به هم دوخته می شوند. سوند مجرا برای 3-2 هفته برای بیمار توصیه می شوند.

در مواردی که تنگی طولانی تر از 2 سانتی متر است باید از روش های جایگزینی مجرا استفاده شود. ترمیم مجرا به روش 2 مرحله ای امروزه کمتر انجام می شود و محدود به تنگی هایی بسیار طولانی و یا پیچیده که با ترمیم یک مرحله ای احتمالاً موفق نخواهند بود.

مرحله اول مجرای تنگ به همراه 5/1 سانتی متر از مجرای طبیعی پراگزیمال و دیستال در سطح و شکمی باز می شود و سپس گرافت پوستی یا دهانی بخ اطراف مجرا دوخته شده و در محل ثابت می شود. البته عده ای مجرا را کامل برداشته و به جای ان گرافت را تعبیه می کنند. در مرحله دوم 6 ماه پس از عمل مجرا مجدداً عمل می شوند.

2-4   تنگی مجرای ادراری بانوان :

به طور کلی بیماری بسیار نادری است. شایع ترین علت ان ایاتروزنیک است و از علل دیگر آن می توان علل التهابی را ذکر کرد. عمدتاً فیبروز اطراف مجرای ادراری عامل تنگی است. علائم بالینی شاما تکرر و فوریت در ادرار کردن است و همچنین سوزش ادرار و تاخیر در شروع آن و جریان ضعیف و بی اختیاری و عفونت ادراری راجعه از سایر علائم آن است.

تشخیص این بیماری عمدتاً بر اساس علائم بالینی است و همچنین تغییر در نمای مه ا و سختی در عبور دادن سیستوسکوپ از مجرای ادراری نیز کمک کننده است. انجام مطالعات ارودینامیک و VCUG و یا مشاهده دقیق مجرای ادراری بسیار کمک کننده است.

درمان این بیماری در ابتدا با دیلاتاسیون مجرای ادراری شروع می شود و در صورت عدم پاسخ دهی درمان های آندوسکوپیک نظیر اینترنال یورتروتومی انجام می شود و در نهایت در صورت عود تنگی ترمیمی باز با انواع گرافت ها و فلاپ های مختلف از مخاط واژن و بوکال توصیه می شود. استفاده از مخاط واژینال متداول تر است.

تنگی مجرا چیست

قطر مجرای ادراری بطور متوسط 10-6 میلی متر است ، البته در مجرای بولبر به 2 سانتی متر هم
می رسد اما بعلت آسیب و ایجاد فیبروز قطر مجرا کم تر از مقدار طبیعی می شود که به آن تنگی مجرا اطلاق می گردد.

 

علل و علائم تنگی مجرا

علل تنگی مجرا

می تواند اکتسابی و یا مادرزادی باشد.

علل مادرزادی

1- هیپوسپادیازیس شایع ترین ناهنجاری مادرزادی آلت می باشد و حدودا 1 نوزاد در 300 تولد مبتلا می باشند و دارای 3  نوع می باشد.

- سوراخ مجرا در زیر نوک آلت می باشد.

- سوراخ مجرا در خود بدنه آلت وجود دارد.

- سوراخ مجرا در درون کیسه بیضه بین دو بیضه قرار دارد.

این بیماری می تواند با تنگی مجرا همراه باشد.

2- اپیسپادیازیس که در آن مثانه یا مجرا بدون پوشش در موقع تولد می باشد و در سطح پشتی آلت سوراخ مجرا از محل مثانه تا انتهای آلت می تواند تغییر کند.

در هیپوسپادیازیس سوراخ مجرا در جلو آلت و در اپیسپادیازیس سوراخ آن در پشت آلت است.

       

 

علل اکتسابی

1- ضربه یا آسیب مثل آسیب به لگن در اثر تصادفات که منجر به آسیب مجرای خلفی می شود. آسیب به نشیمنگاه که باعث آسیب مجرای بولبار می شود و آسیب به آلت چه در حین مقاربت و یا آسیب های خارجی

2- عفونت که شایعترین علت می تواند باشد.

3- لیکن اسکلروز (BXO) با سفیدی و رنگ پریدگی نوک آلت مشخص می شود.

4- جراحی برای ترمیم هیپوسپادیازیس.

5- دستکاری مجرا (مثال جراحی هایی که از مجرا می شود و یا آندوسکوپی مجرا و سوند گذاری در مجرا که مخصوصا در بیماران که جراحی قلب می شوند گاهی دیده می شود. )

6-  سرطان های مجرا

7- علل نا مشخص (هیچ گونه علتی و یا آسیبی وجود نداشته است)

 

علائم تنگی مجرا

علائم زیر معمولاً در آقایان بالاتر از 50 سال بعلت بزرگی خوش خیم پروستات مشاهده می گردد لیکن در افراد جوان نشانه تنگی مجرا می تواند باشد.

1- کاهش جریان ادراری مخصوصا در مقایسه با گذشته

2- پخش شدن و یا پاشیدن به اطراف در حین ادرار کردن

3- قطع و وصل شدن ادرار حین ادرار کردن

4- زور زدن حین ادرار کردن

5- تاخیر در شروع ادرار کردن (فرد می خواهد ادرار کند ولی تا چند ثانیه یا مدت کوتاه در توالت ادرار خارج نمی شود)

6- قطره قطره آمدن ادرار بعد از اتمام ادرار کردن و کثیف شدن لباس زیر

7- زود زود به ادرار رفتن

8- قادر به نگه داشتن ادرار نباشد (یعنی بیمار باید حین احساس ادرار بلافاصله به توالت برود و تحمل ندارد.

9- عفونت های مکرر ادرار

10- آبسه و تجمع عفونت در نشیمنگاه یا بیضه ها